เย็นวันนั้น
“ดีมาก จัดเอาไว้แบบนั้นแหละ พวกเจ้าออกไปได้แล้ว”
สาวใช้ที่พากันมาจัดห้องใหม่ให้ท่านอ๋องทยอยเดินออกมาพร้อมกับชุนหลันที่เดินเข้าไป ประตูห้องบรรทมปิดลง ท่านอ๋องหันกลับมาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าชุนหลันเดินเข้ามาเพียงคนเดียว
“ชุนหลัน แล้วเจ้าตัวเล็กเล่าไม่อุ้มเขามาด้วยหรือ”
“หม่อมฉันให้นมจนหลับไปแล้วเพคะ”
“เช่นนั้นคืนนี้…”
“หม่อมฉันมาเพียงคนเดียว คืนนี้จะทำหน้าที่พระชายาให้พระองค์”
ท่านอ๋องยิ้มด้วยความตื่นเต้นก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ ๆ พระชายา นานแล้วที่เขาไม่ได้นอนกอดนางเช่นนี้ เขาสั่งให้คนเตรียมของและที่นอนเอาไว้เผื่อองค์ชายน้อยแต่ใครจะคิดว่าพระชายากลับไม่ได้พาลูกมาด้วย
“เจ้าหมายความว่า…”
“พระองค์ก็ทรงทราบว่าพวกเรามิอาจลดเสียงได้ ดังนั้นคงไม่เหมาะหากจะมีลูกนอนอยู่ด้วย ให้แม่นมดูแลแทนในช่วงกลางคืนเขาจะได้นอนยาว ๆ ดีกว่าเพคะ”
“ดี ดีมากเลยเช่นนั้น...”
“ไปอาบน้ำกันนะเพคะ หม่อมฉัน
