ฉินเกาหานรอให้พวกนางขึ้นรถม้าเสร็จเขาจึงควบอาชาคู่ใจวิ่งตามไปข้าง ๆ รถม้าของทั้งคู่ ตลอดทางจนถึงจวนสกุลฟางนั้นเมื่อมีเขาคอยคุ้มกันจึงมิได้มีอันตรายใดเกิดขึ้น เมื่อถึงจวนแล้วทั้งสองจึงชวนแม่ทัพฉินเข้าไปดื่มชาก่อน
“แต่ว่า นี่ก็ดึกแล้ว”
“ท่านแม่ทัพอย่าได้เป็นห่วงเลยเจ้าค่ะ ท่านพ่อเองก็ยังไม่กลับในจวนมีแต่พวกข้าที่เป็นผู้หญิงมีท่านอยู่พวกข้าก็โล่งใจอีกหน่อย คิดว่าอีกไม่นานท่านพ่อก็คงกลับมาแล้วเจ้าค่ะ”
ฉินเกาหานทำท่าลังเลอยู่เล็กน้อย นี่ก็ค่ำแล้วหากว่าเขาเข้าไปในจวนสกุลฟางแม้ว่าสิ่งที่หลีเม่ยกล่าวมาจะเป็นเรื่องที่น่าห่วงก็จริงแต่พวกนางอาจจะเสียหายได้ และอีกอย่างฟางหยุนเฟยก็ยังเป็นว่าที่คู่หมั้นของท่านอ๋อง
“ท่านแม่ทัพ ถือว่าข้าขอร้องเถอะเจ้าค่ะเข้ามาดื่มชาเพื่อเป็นการขอบคุณสักจอกก็ยังดี พี่ใหญ่สอนข้าหมักชาเองอยากให้ท่านลองชิมดูเจ้าค่ะ”
“เอ่อ…เช่นนั้น…”
“มาเถอะเจ้าค่ะพี่เกาหาน เกรงว่ามัวแต่
