“แล้วเจ้าจะโวยวายทำไมอีกเดี๋ยวพวกเขาก็กลับมาแล้วเจ้านั่งลงก่อนเถอะ นั่งลง ๆ”
“แต่ว่าอาเม่ยพึ่งจะเข้าวังมาครั้งแรกนะเพคะ”
“แต่เกาหานเป็นถึงแม่ทัพพิทักษ์แผ่นดิน เขาปกป้องหลีเม่ยได้อยู่หรอกน่า เจ้าอย่าห่วงพวกเขาไปเลย”
“พระองค์ก็ทรงทราบว่าหม่อมฉันเป็นห่วงเรื่องใด”
“เจ้าอย่าลืมสิว่านี่ในวังหลวง นึกจะลุกก็ลุกไม่ได้นะอีกเดี๋ยวฝ่าบาทจะเสด็จแล้วอยู่เฉย ๆ เดี๋ยวพวกเขาก็มาแล้ว”
ระเบียงหน้าห้องโถงใหญ่
ฉินเกาหานนั้นมายืนดักรอรถม้าสกุลฟางตั้งแต่หัวค่ำแล้วหลังจากที่ท่านอ๋องบอกว่าเขาจะเป็นผู้ไปรับหยุนเฟยและเข้าวังมาพร้อมกัน
เมื่อเห็นว่าฟางหลีเม่ยเดินลงจากรถม้ากับชุดที่เขาส่งไปให้พร้อมกับชุดที่ท่านอ๋องส่งให้ฟางหยุนเฟยเขาก็รู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกเมื่อเห็นว่านางยอมสวมชุดที่เขาเตรียมเอาไว้ให้นาง
“ท่านอ๋อง”
“มาเร็วดีนี่เกาหาน”
“พ่ะย่ะค่ะ”
“รีบไปเถอะอย่าเสียเวลาเลยอีกไม่นานฝ่าบาทจะเสด็จมาแล้ว”
“พ
