ปัง ปัง ปัง ! เสียงอาจารย์หลีหลิงเคาะกระดานด้านหน้าเพื่อให้หยุดส่งเสียง
หลังจากเด็ก ๆ ได้มานั่งในชั้นเรียนชั้นต้น ก็มีเด็กที่กระจองอแงบ้าง แต่ก็ไม่เยอะมากนัก ส่วนใหญ่เป็นคุณชายที่ไม่ชื่นชอบการตื่นเช้า ส่วนน้อง ๆ ของจื่อเถานั่งเรียงหน้ากระดานสี่คนพอดีตามที่โต๊ะที่จัดไว้ให้ เพราะอาจารย์จะเป็นผู้จัดเด็กแต่ละคนว่าควรนั่งตรงจุดใด เมื่อมาในชั้นเรียนไม่ว่ายศตำแหน่งหรือฐานะล้วนวางไว้เบื้องหลัง ตรงหน้าคืออาจารย์กับศิษย์เท่านั้น
“คารวะท่านอาจารย์หลีหลิง” เด็กทุกคนทำความเคารพมีพวกน้อง ๆ จื่อเถาที่ไม่รู้ธรรมเนียมนี้จึงมองกันเลิ่กลั่กแล้วก็ยกมือขึ้นก้มศีรษะลงที่มือคำนับอาจารย์ตามเพื่อน ๆ ไปไม่ให้รู้สึกแปลกแยก และเป็นคนขาดการอบรมสั่งสอน
เมื่อนั่งแล้วอาจารย์ก็ให้ทุกคนดูอักษรหน้ากระดานแล้วใช้ไม้ไผ่ที่เหลาคล้ายพู่กันเขียนตามพร้อมกับท่องออกเสียงไปพร้อม ๆ กัน
หลังจากเรียนไปได้หนึ่งชั่วยาม ก็มีให้พักทาน
