“เหอะ...นี่สินะเชื้อสายตระกูลชุยมันแรง ขนาดต่อปากต่อกับคนเป็นย่าได้อย่างไร้มารยาท” ฉินเจียงซิน ฮูหยินผู้เฒ่าฟู่เฉียนตำหนิหลานสาวที่ตนตัดสินแล้วว่า เป็นหลานสาวนอกใส้ เพราะได้ออกจากตระกูลฟู่เฉียนไปเรียบร้อยแล้ว
“หึ...มานับญาติอันใดเอาตอนนี้มิสายไปหรือ” คนของฮูหยินผู้เฒ่าชุยรีบไปกระซิบว่าผู้ใดมาระรานหลานสาว ก็รีบออกมาปกป้องทันที
‘ที่แท้ก็แค่ยายแก่หนังเหี่ยวเขี้ยวลากดิน ที่เคยร้ายกับลูกสาวของตนนั่นเอง’
“โอ๊ะ...ข้าก็นึกว่าผู้ใดมาโหวกเหวกแถวนี้ ที่แท้ก็ฮูหยินซื่อมื่งอวี่เทียนชิง” ฉินเจียงซินกล่าวยศเต็มของยาย
จื่อเถาอย่างเหยียดหยามและไม่ให้เกียรติ
จื่อเถามองท่านยายหนึ่งที สลับกับมองท่านย่าหนึ่งที เห็นทีว่าสงครามน้ำลายคงเกิดขึ้นแล้ว นางรีบถอยห่างจากอยู่ตรงกลาง กลัวว่าน้ำลายจะกระเด็นรดหัว แล้วเลือกปีนขึ้นเก้าอี้ไปนั่งบนโต๊ะรอดูความสนุกตรงหน้าดีกว่า
“ทำไมรึ ฮูหยินซื่อมิ่งแล้วอย่างใด” ท่านยา
