เสิ่นซื่อ มารดาของเสิ่นหนิวมองเด็กวัยหกหนาวด้านหน้าด้วยน้ำตา นางไม่รู้จะทำอย่างไรดีแล้ว ชาวบ้านต่างด่าทอนางจับปลามากินไม่รู้จักดูก้าง คนที่นี่ไม่ค่อยกินปลากัน เพราะก้างมันมาก ส่วนมากต้มเอาแต่น้ำแกงส่วนเนื้อปลาก็ยีให้ละเอียดกรองด้วยตะแกรงไม้ไผ่ตาถี่ ๆ แล้วซดแต่น้ำแกงบำรุงร่างกาย
แต่เสิ่นซื่อนั้นยากจน อาชีพนางแค่รับจ้างกับจับปลาและสัตว์น้ำมากิน เลี้ยงบุตรชายวัยสามหนาวเท่านั้น นางไม่ทันได้ดูให้ดีเนื้อปลาที่ป้อนลูกชายมีก้างติดอยู่ ทำให้ติดคอจนบุตรชายร้องน่าสงสาร จะพาไปหาหมอนางก็ไม่มีสักอีแปะตอนนี้ ไม่ได้รับจ้างมาสองวันเนื่องจากนางไม่ค่อยสบาย วันนี้จึงไปจับปลามาเลี้ยงบุตรชายเท่านั้น
บ้านนางอยู่ในตรอกแคบ ๆ สร้างจากดินเหนียวมุงหลังคาด้วยหญ้าคา นางโดนโจรใจหยาบข่มขืนและตั้งครรภ์เมื่อบิดารู้เข้าจึงถูกขับไล่ออกจากบ้าน สุดท้ายก็มาอยู่เองตามลำพัง
“แม่หนู เจ้าจะช่วยอันใดได้ นางโง่นักเอาก้างให้ลูกก
