จื่อเถาสับสน ใต้เท้าเจี้ยนกั๋วทหารรักษาเมืองมาร้านนางแต่เช้า ทั้งยังเงยเชิดหน้าโน้มตัวมาทางนาง จนนางต้องถอยร่น
“ใต้เท้าเจียนกั๋วท่านเป็นอันใดหรือไม่ ท่าทางท่านดูแปลกไป”
เมื่อเห็นท่าทางของแม่หนูนี่ยังไม่รู้ว่าเหตุใดเขาถึงมาที่นี่ จึงถอนหายใจแล้วเฉลยให้นางรับรู้
“ยาของเจ้าได้ผลดีนัก เพียงวันเดียวรอยแผลข้าจางลงแล้ว” เมื่อใต้เท้าเจี้ยนกั๋วเฉลยนางก็มองที่ใบหน้าเขา แผลเริ่มจางจริง ๆ ด้วย ทำให้นางเริ่มคิดของออกมาขายอีกแล้ว
‘ยาทาริ้วรอยก็ไม่เลวเช่นกัน’ รอให้ร้านเต้าหู้ทอดของนางไปได้ดีก่อน นางจะให้ท่านแม่จัดการ ส่วนนางจะไปทำยาทาริ้วรอยเพื่อให้สตรีที่เป็นสิวในยุคนี้ได้มีความสุขเสียที เพราะว่าสมัยนี้ไม่มีคลินิกเสริมความงาม เพียงแต่ใช้สมุนไพรทา ๆ ไป ไม่รู้ว่าได้ผลดีเพียงใด บางคนใช้ดีก็ใบหน้างดงาม บางคนแพ้ก็ใบหน้าก็ยิ่งเห่อมากขึ้นจนบางคนต้องเอาผ้ามาปกปิดใบหน้า
หากนางมีครีมเป็นผลิตภัณฑ์อีกอย่าง
