อำพันดอกท้อ เป็นขนมหวานบำรุงสุขภาพของคนจีนสมัยโบราณ นางคาดว่าที่นี่ยังไม่รู้จักนำมาทำอาหารเป็นแน่ มันเกิดจากน้ำตาดอกท้อ หรือที่เรียกว่ายางของต้นจากลำต้นถูกบากหรือถากให้เป็นแผลนั่นเอง มันช่วยให้ลำไส้ขับถ่ายได้สะดวกแล้วดีต่อสุขภาพ ท่านยายกับท่านตาเล็กควรได้กินมัน
รสชาติของมันหวานอ่อน ๆ มีสัมผัสนุ่มคล้ายรังนกทั้งยังช่วยบำรุงผิวพรรณ นางจะเอาไปผสมในน้ำเต้าหู้ทำเป็นเหมือนเต้าหู้ทรงเครื่อง อีกอย่างที่อยากได้คือเมล็ดแมงลักหวังว่าจะหาได้ แต่หาไม่ได้ก็ไม่เป็นไร นางเอาจากห้วงมิติก็ได้แล้ว
“ที่เจ้าว่าใช้ความสามารถคืออะไรกัน” จื่อเถาไม่แน่ใจว่าความสามารถด้านใด แต่อาหลงกับอาจิ่นก้มลงมากระซิบกระซาบกับนางเบา ๆ
“ขโมยขอรับ”
“ฮะ...ขโมยหรือ!” จื่อเถาตกใจ นางไม่ต้องการไปขโมยของผู้ใด หากเขาต้องการเงิน เราเพียงแต่ซื้อก็ได้แล้วเหตุใดต้องขโมย
“คืออย่างนี้ขอรับ นอกเมืองมีสวนท้ออยู่ไม่แน่ชัดว่าผู้ใดเป็นเจ้
