“ออกเรือ...!” ผู้จัดการเรือยกดาบขึ้นฟาดกับเชือกที่หมัดกับเสาไว้แล้วเชือกก็หลุดออก เรือค่อย ๆ ลอยออกจากท่าแล้วแต่คนบนเรือยังไม่ได้ลงและเรือนี้มุ่งสู่ทางใต้ผ่าน
อานฮุย
เขาคิดแล้วว่าที่เหลือไว้จัดการในเรือ เพราะตนจ้างยอดฝีมือไว้มากมาย กับแค่คนของทางการก็ฆ่าทิ้งให้หมด แต่จะให้เขาถูกยกเลิกใบอนุญาตค้าขายสินค้าไม่ได้
“ไป๋อวิ๋น...เจ้าอยู่นี่ใช่หรือไม่” เจี้ยนกั๋วเมื่อรับรู้แล้วว่าตัวเองกำลังลอยลำอยู่บนเรือพร้อมกับคนของบ้านจื่อเถากับทหารอีกไม่กี่นาย ก็คิดจะให้ไป๋อวิ๋นออกมาช่วยเสียที
เสียงดาบปลิดชีพสังหารคนร้ายที่เฝ้าเรือคนแล้วคนเล่า จนกองตลอดเส้นทาง และเมื่อมาถึงห้องใต้ท้องเรือไป๋อวิ๋นก็พังประตูเข้าไป
“เจ้าหนู...รีบออกมาเร็ว”
“งื้อ...พี่ชาย...ท่านมาช่วยเราใช่หรือไม่” ทั้งสามถูกมัดมือไว้เหมือนกัน แต่ว่าเท้าไม่ถูกมัดเขากำลังหวาดกลัว แล้วก็มีคนเปิดประตูออกมา
“ใช่พี่สาวเจ้าเป็นห่วงแย่แล้ว”
