“พี่อาเต๋อส่งพวกเขาให้ถึงบ้านรู้หรือไม่” จื่อเถาไม่วายกำชับเพราะวันนี้อี้หานมาช่วยพวกเขาไม่รู้ว่ามีคนคิดปองร้ายเขาสองคนยายหลานหรือเปล่า หากนางจะให้ย้ายมาอยู่ที่ร้านจื่อเถาของนางจะดีหรือไม่ เรื่องนี้คงต้องปรึกษาท่านแม่อีกที
“คุณหนูวางใจข้าน้อยจะส่งเขาให้ถึงที่” อาเต๋อรับคำมั่นเหมาะ และไม่ลืมบอกเจ้าหนูหากมีเรื่องร้อนใจให้มาที่ร้านจื่อเถา อีกอย่างบ้านของเจ้าหนูอยู่นอกตลาดเพียงหนึ่งเค่อก็ถึงแล้ว การเดินทางจึงไม่ลำบากนัก
เมื่อจัดการส่งแขกเสร็จแล้ว ใต้เท้าเจี้ยนกั๋วก็กลับพร้อมกับเผิงเหยียน ส่วนพี่ชายไป๋อวิ๋นนี่สิเหตุใดจึงยืนกอดกระบี่อยู่หน้าร้านนางเล่า
“ท่านมีที่พักหรือไม่” นางถามด้วยความเป็นห่วง ทั้งตอนนี้ก็มืดแล้ว การจะหาโรงเตี๊ยมที่ราคาไม่แพงย่อมเป็นเรื่องลำบาก ส่วนใหญ่เห็นคนมาไกลมักจะขึ้นราคาขูดรีดคนผ่านทางยามค่ำคืน
“ข้าได้รับหน้าที่ให้เลี้ยงน้อง ๆ เจ้า ก็ย่อมต้องนอนบ้านเจ้าสิ” ไป๋อว
