จื่อเถาและท่านแม่รวมทั้งสองแฝดเดินลงจากอำเภอ ก็พบเข้ากับท่านลุงลู่จื้อทันที เพราะเขาเสร็จจากจัดการอดีตภรรยาให้รู้สำนึกโดยการสั่งให้คนของทางการจับขังทำโทษเสียบ้าง จะได้ไม่ปากมาก แต่เมื่อเห็นสองแม่ลูกข้างบ้านรวมทั้งบุตรชายสองเดินออกมาจากที่ว่าการอำเภอ เขาก็เกิดการสงสัยขึ้นมาทันที
“อ่าวพวกท่านมาทำอันใดกันที่นี่” ลู่จื้อถามขึ้น แต่เมื่อเด็กน้อยสองคนจะตอบ กลับโดนจื่อเถาปรามไว้
“เรื่องมันยาวเจ้าค่ะท่านลุง เอาไว้กลับบ้านแล้วค่อยคุยกัน ข้ากับแม่ไปซื้อถ้วยชามที่ใช้ในร้านก่อนนะเจ้าคะ”
เรื่องที่นางซื้อร้านซาลาเปาไว้ มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน เอาไว้ค่อย ๆ คุยกันน่าจะดีไม่น้อย เรื่องค่าเช่าค่อยตกลงกันกับท่านแม่ อย่างไรร้านข้างเคียงก็ดีกับพวกนางเช่นกัน หากเกิดเรื่องเดือดร้อนจะได้มีคนคอยช่วย
“เช่นนั้นข้าพาเจ้าสองแฝดกลับก่อน เอาไว้ค่อยคุยกัน” ลู่จื้อไม่ซักต่อเมื่อเห็นว่าพวกนางสองแม่ลูกมีเรื่องต้องทำ
