คลั่งไคล้

EP.5

สามวันต่อมา

10.21 am.

ตืด...

"อื้มม"

ฉันเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่กำลังสั่นอยู่ตรงหัวนอนตัวเองก่อนจะกดรับทั้งที่ตาตัวเองยังไม่เปิดดี

"ฮัลโหล"

(สวัสดีครับ นี่พี่ทศนะ)

"อืมม มีอะไร?"

(ใช่น้องอลิซที่สมัครงานไว้ไหม?)

"อ่อ.."

พรึบ!

ดวงตาฉันเบิกกว้างก่อนฉันจะดีดตัวลุกขึ้นนั่งและเอาโทรศัพท์ออกจากหูมาดูเบอร์ที่กำลังโทรเข้าอีกครั้ง เบอร์แปลกแต่เสียงชัดมากว่านี่คือเฮียทศอ่ะ!

"ค่ะ สวัสดีค่ะเฮียทศนี่อลิซเองค่ะ!"

(เพิ่งตื่นเหรอครับ?)

"ปะเปล่านะคะ พอดีตื่นนานแล้วน่ะค่ะว่าแต่เฮียโทรมาสัมภาษณ์งานเหรอคะ?"

(ครับ)

ให้ตาย ความประทับใจแรกของวันคือฉันรับสายเฮียทศด้วยน้ำเสียงงัวเงียไม่ไหวเนี่ยนะ!

"ค่ะ อลิซพร้อมโดนสัมฯแล้วค่ะ"

(จริงๆไม่ได้จะถามอะไรมากหรอกครับ แค่จะโทรมาบอกให้เข้ามาดูงานเลยเพราะตารางเรียนน้องอลิซว่างตรงกับช่วงโบนัสไม่ว่างน่ะ)

"แสดงว่าอลิซได้งานแล้วเหรอคะ?"

(ครับ ถ้ายังอยากทำงานอยู่น่ะนะ)

"อยากสิคะ งั้นให้อลิซเข้าไปตอนไหนดี?"

(ถ้าวันนี้อลิซว่างทั้งวันก็เข้ามาตอนบ่ายได้เลยนะ เดี๋ยวเฮียจะได้สอนงาน)

"เฮียจะสอนเองเหรอคะ?"

(ครับ วันนี้โบนัสไม่ว่างน่ะติดงานด่วนเพราะงั้นสะดวกนะครับ)

"สะดวกค่ะ สะดวกมากๆเลยเดี๋ยวอลิซเข้าไปนะคะ"

(ครับ)

"ขอบคุณเฮียมากๆนะคะที่เลือกอลิซ"

(ครับ ขอบคุณที่สนใจมาสมัครเช่นกัน)

"ค่ะ"

ฉันกดวางสายจากเฮียทศด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะลุกขึ้นกระโดดบนเตียงตัวเองด้วยความดีใจเพราะวันนี้ฉันจะได้ไปหาเฮียเขาแล้ว! หลังจากรองานมาถึงสามวันวันนี้ก็มาถึงสักที!

พรึบ!

ต้องขอบคุณตารางเรียนปีสามที่ไม่มีอะไรมากนอกจากเข้าแล็บน่ะนะ ฉันเดินเข้าไปอาบน้ำอย่างอารมณ์ดีก่อนจะออกมาแต่งหน้าแต่งตาแบบจัดหนักจัดเต็ม ก่อนจะหยิบเดรสแขนผ่าสีเขียวมาทาบกับตัวเอง..ไปทำงานร้านสักแต่ใส่เดรสนี่มันก็ยังไงๆอยู่นะ แต่ว่าเราต้องสร้างเอกลักษณ์ให้ตัวเองสิ ฉันจัดการสวมเดรสสีเขียวก่อนจะมายืนมองตัวเองในกระจกอีกครั้งด้วยรอยยิ้ม

ผมลอนสีดำไฮไลท์สีขาวที่วันนี้ฉันปล่อยให้สยายยาวไปถึงกลางหลังส่งให้ใบหน้าของฉันกระจ่างมากขึ้น แถมการแต่งหน้าที่ดูยังไงก็ดูแพงแบบนี้อีก ฉันยิ้มมองใบหน้าจิ้มลิ้มของตัวเองก่อนจะหยิบน้ำหอมกลิ่นโปรดของตัวเองมาฉีดพรมทุกจุดที่สามารถกระจายกลิ่นได้ดีก่อนจะมองตัวเองอีกครั้ง

"สวยขนาดนี้ใครจะปฏิเสธเธอได้ล่ะอลิซ"

ถึงเฮียทศจะยังไม่มีใจในตอนนี้ แต่ไม่นานเขาต้องเสร็จฉันแน่

12.52 am.

"ก่อนเวลาอยู่แฮะ"

ฉันสูดลมหายใจเขาปอด ก่อนจะเดินไปเปิดประตูเข้าไปในร้านสักซึ่งตอนนี้เงียบกริบราวกับไม่มีใครอยู่...รึเฮียจะสักลายให้ลูกค้าอยู่?

"น้องโบนัสติดงานหนิ"

ฉันพูดคนเดียวก่อนจะเงยหน้ามองขึ้นไปบนบันได รึจะโทรหาเฮียก่อน..แต่ถ้าเขาสักอยู่ก็แย่น่ะสิ

"เดินไปดูเลย"

ใกล้แล้วล่ะ ใกล้เป็นบ้ากับความคิดตัวเองแล้ว ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆและเดินขึ้นบันไดไปชั้นสองก่อนจะเคาะห้องสักแต่ก็ไม่มีเสียงอะไรตอบกลับจนฉันต้องหันกลับมาที่ห้องนอนของเฮีย...

ก๊อกๆ

ไวกว่าความคิด เพราะตอนนี้มือฉันได้เคาะประตูห้องนอนของเฮียทศแล้วเป็นที่เรียบร้อย

"เฮียทศอยู่ไหมคะ?"

ก๊อกๆๆ

รึจะไม่อยู่แต่ไม่ล็อกร้านไว้เลยเนี่ยนะ ฉันเม้มปากอย่างใช้ความคิดก่อนจะตัดสินใจหันหลังเดินลงจากบันได

แกร๊ง..

"อ๊ะ?"

ตกใจจริงๆนะเนี่ย! ฉันหันขวับไปมองทางประตูห้องนอนของเฮียที่ตอนนี้ถูกเปิดออกกว้างพร้อมกับร่างสูงที่กำลังยืนเสยผมอยู่ เขาหรี่ตามองฉันด้วยท่าทีสะลึมสะลือจนทำเอาฉันหยุดจะกวาดสายตามองร่างกายของเฮียไม่ได้..เสียดายแฮะที่วันนี้เขาใส่เสื้อยืดกับกางเกงขาสามส่วนแต่ท่าทางตอนเพิ่งตื่นของเขามันเซ็กซี่เป็นบ้าเลย

ยิ่งมองยิ่งโดนใจสุดๆ!

"โทษทีเฮียเพิ่งตื่นน่ะ"

"อลิซมากกว่าที่ต้องขอโทษที่มารบกวนตอนเฮียหลับแบบนี้"

"ไม่หรอก เดี๋ยวไปรอเฮียชั้นล่างนะเฮียล้างหน้าแป๊บ"

"ค่ะ"

ฉันตอบเฮียด้วยรอยยิ้มก่อนจะมองใบหน้าเกลี้ยงเกลาของเขาอีกครั้ง และหันมาเดินยิ้มลงบันได วันนี้เขาโกนหนวดแล้วแฮะ จะว่าไว้หนวดก็ดูเถื่อนดีแต่พอโกนแล้วโคตรหล่อแบดมากเลยจริงๆ

ให้ตาย มีวันไหนที่ฉันจะไม่คลั่งเขาบ้างไหมเนี่ย

เวลาต่อมา

"ขอโทษที่ทำให้รอนะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ"

ฉันขยับลุกจากเก้าอี้ทำให้เฮียหยุดมองฉันอีกครั้ง แต่ไม่นานเขาก็เบนสายตาหนีไปมองอย่างอื่นเพราะคงกลัวว่าฉันจะรู้ตัวว่าโดนเขาแอบมอง เพราะเป็นบ้าใส่เดรสมาทำงานตั้งแต่วันแรกอ่ะนะ นี่ไงถึงได้บอกว่าเราต้องมีเอกลักษณ์ผู้ชายจะได้สะดุดตาตั้งแต่แรกเห็น

"งานร้านเฮียไม่มีอะไรมาก เพราะตอนนี้โบนัสเคลียร์นัดลูกค้าเก่าไว้แล้ว"

"ค่ะ"

"ร้านเฮียเปิดบ่ายสองส่วนเวลาปิดจะตามการสักของเฮีย เพราะงั้นวันๆนึงเฮียรับลูกค้าอย่างมากก็สองคน"

"รับน้อยจังเลยนะคะ"

"ครับ เพราะจะได้โฟกัสลูกค้าเป็นคนๆไปน่ะ แล้วก็จะมีบ้างที่ลูกค้านัดเข้ามาคุยเรื่องลายเหมือนที่น้องเข้ามา"

"ค่ะ แล้วตอนนี้อลิซควรจะเริ่มจากอะไรก่อนคะ?"

"ไปที่เคาน์เตอร์ก่อนเลยครับ"

ฉันเดินเข้าไปภายในเคาน์เตอร์ และวางกระเป๋าตัวเองลงบนเก้าอี้ก่อนจะขยับหลบให้เฮียทศที่เดินมาเปิดคอมให้ เขาเข้าระบบเพจของทางร้านให้ฉันดูขณะที่ฉันก็จ้องกล้ามแขนของเขาตาเป็นมัน..ตาดูกล้ามแต่หูฉันฟังงานอยู่นะไม่ต้องห่วง

"หลักๆก็ดูเพจเป็นแอดมิทนะ ส่วนวันนี้เฮียมีลูกค้าแค่คนเดียวถ้าลูกค้าขาจรที่เข้ามาก็แนะนำตามรายละเอียดนี้ ถ้าสนใจจะคุยก็ให้เขาลงนัดไว้ตามตารางที่โบนัสทำมา อ่อเฮียอยากให้ตอบลูกค้าแบบมีมารยาทหน่อยนะอย่าติดพิมพ์เล่นเหมือนพิมพ์กับเพื่อนเวลาตอบลูกค้า"

"..."

"อลิซ"

"คะ คะ!?"

ฉันสะดุ้ง และเลื่อนสายตาจากแขนของเฮียไปมองหน้าเขาแต่พอมองหน้าหัวใจฉันยิ่งสั่นเพราะตอนนี้เราทั้งสองคนค่อนข้างจะใกล้กันมาก...ใกล้กันจนได้กลิ่นหอมอ่อนๆจากเขาเลยแหละ

"เมื่อกี้ได้ฟังอยู่ใช่ไหม?"

"ฟังค่ะ ถ้าลูกค้าคนไหนสนใจนอกรอบก็นัดตามตารางที่โบนัสทำไว้ และที่สำคัญต้องพูดคุยกับลูกค้าอย่างมีมารยาท"

"โอเค ความจำดีนะ"

"แน่นอนสิคะ แล้วก็ต้องทักลูกค้าที่ใกล้จะถึงคิวด้วยว่าจะมาแน่นอนใช่ไหมถ้าใกล้วันเพื่อยืนยันตัวตน"

"ครับ งานก็มีเท่านี้แหละแล้วก็ดูแลเรื่องความสะอาดนิดหน่อย"

"โอเคค่ะ"

"แล้วทานข้าวมายังครับ?"

"ยังเลยค่ะ พอดีอลิซรีบมาไปหน่อย"

เฮียขยับเดินออกไปยืนหน้าเคาน์เตอร์ก่อนจะพยักหน้าตอบ และหยิบกระดาษไปเขียนเบอร์โทรให้

"อันนี้เบอร์ของร้านอาหารของเฮียนะ ถ้าหิวก็โทรสั่งเลยเขาจะเอามาส่งให้แต่ไม่ต้องจ่ายเงินนะ"

"แล้วเฮียล่ะคะ?"

"เฮียทานแล้วน่ะ เดี๋ยวเฮียจะขึ้นไปเตรียมอุปกรณ์รอสักก่อนนะถ้าลูกค้ามาถึงแล้วเราก็ค่อยพาเขาขึ้นไป"

"โอเคค่ะ"

ฉันมองตามหลังเฮียทศที่เดินขึ้นไปบนชั้นสองของร้านด้วยแววตาชื่นชม ให้ตายอาหารก็เลี้ยงแถมอยากกินตอนไหนก็โทรไปสั่งได้เลยน่ะนะ..นี่มันดีสุดๆไปเลย

2.36 pm.

แกร๊ง!

"ไอ้โบนัสอาหารมาส่ง...!?"

ฉันเบิกตามองร่างสูงที่หน้าตาคุ้นๆที่กำลังยืนถือกล่องอาหารอยู่ด้วยความตกใจ เพราะเขาเปิดเข้ามาในร้านก็ตะโกนหาน้องโบนัสซะเสียงดังจนฉันสะดุ้ง

"เอ่อ สวัสดีครับไม่ทราบว่าคุณคือใครเหรอครับ!?"

เขาถามฉันเสียงดังอีกครั้งจนฉันเผลอนั่งตัวตรงอย่างไม่รู้ตัว

"ชื่ออลิซค่ะ เป็นพนักงานไพรต์ไทม์เพิ่งมาทำงานวันนี้วันแรก"

"โอ้ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับคุณอลิซผมชื่อว่าเล็กครับ!"

"ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"

"คุณหน้าตาดีมากเลยนะครับ แต่งตัวก็น่ารักอีกผมไม่เคยเจอพนักงานร้านไหนหน้าตาดีเท่าคุณอลิซมากก่อน!"

แล้วเขาจะพูดดังทุกประโยคเลยจริงๆดิ ฉันเม้มปากก่อนจะยิ้มออกมาในตอนที่เขาเดินเอากล่องอาหารมาวางไว้ให้บนเคาน์เตอร์ที่ฉันนั่งอยู่

"ยิ่งมองใกล้ๆยิ่งสวยครับ!"

"ขอบคุณค่ะ ปกติคุณเล็กพูดดังแบบนี้ตลอดเลยเหรอคะ?"

"เปล่าครับ พอดีเวลาผมตื่นเต้นมักจะพูดดังน่ะเพราะงั้นขอโทษที่ทำให้กลัวนะครับ!"

ฉันมองคุณเล็กที่ยกมือไหว้ด้วยความเกรงใจ ก่อนจะรีบส่ายหน้าไปมาพร้อมโบกมือไปมาจนพัลวัน

"เปล่าค่ะอลิซไม่ได้กลัวแค่ตกใจ อลิซเข้าใจค่ะเวลาต้องรู้จักคนใหม่ๆมันต้องตื่นเต้นเป็นธรรมดา"

"ไม่ครับ ผมตื่นเต้นเฉพาะเวลาเจอคนสวยน่ะ!"

เขาพูดทุกอย่างตามที่คิดเลยสินะ

"ว่าแต่คุณเล็กทำงานที่ร้านอาหารเหรอคะ เป็นพนักงานส่งอาหารเหรอ?"

"เปล่าครับ ผมเป็นผู้จัดการร้านน่ะ"

"ผู้จัดการ..." ถึงว่าทำไมคุ้นนักคนที่คุยกับเฮียที่ร้านอาหารเมื่อเดือนก่อนนี่เอง! "โห เป็นถึงผู้จัดการร้านทำไมได้เอาอาหารมาส่งเองล่ะคะ?"

"พอดีผมว่างน่ะครับ ช่วงนี้ไม่มีลูกค้า..ว่าแต่เฮียทศทานอาหารรึยังครับ?"

"ทานแล้วค่ะตอนนี้กำลังสักลายให้ลูกค้าอยู่ที่ชั้นสอง"

"ครับ งั้นถ้าเฮียสักเสร็จแล้วรบกวนบอกเฮียด้วยนะครับว่าแวะไปที่ร้านหน่อยพอดีร้านมีปัญหาเรื่องพนักงานนิดหน่อยน่ะครับ"

"ได้ค่ะเดี๋ยวจะบอกให้นะคะ"

"ครับ ขอบคุณมาก!"

"เดี๋ยวก่อนค่ะพี่เล็ก"

พี่เล็กหันมาเบิกตากว้างมองฉันด้วยใบหน้าแดงก่ำในตอนที่ฉันเรียกเขาไว้ด้วยสรรพนามแบบนั้น ฉันยิ้มให้เขาอย่างเป็นกันเอง

"พี่ทำงานกับเฮียมานานแล้วเหรอคะ?"

"คะครับ ผมทำงานกับเฮียมาเป็นสิบปีแล้วตั้งแต่ร้านนี้มีแค่ชั้นเดียว"

"ว้าว งั้นพี่เล็กก็ต้องสนิทกับเฮียมากๆเลยสิคะ"

"ครับ ผมเห็นเฮียเป็นพ่อคนที่สองของผมถ้าไม่มีเขาผมคงไม่มีวันนี้หรอก"

ฉันเม้มปากมองพี่เล็กก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ และพยักหน้าตอบเขา

"เฮียทศต้องเป็นคนดีมากแน่ๆ"

"ครับ ถ้าจะให้พูดถึงความดีของเฮียพูดวันนี้ก็คงไม่จบเพราะงั้นถ้าว่างๆก็ไปทานข้าวที่ร้านอาหารนะครับเดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟัง"

"ค่ะ งั้นถ้าอลิซว่างจะแวะไปทานข้าวด้วยนะคะ"

"ครับ!"

พี่เล็กยืนตัวตรงและรับคำฉันเสียงดังจนฉันเผลอหัวเราะ ก่อนจะมองเขาที่เดินออกจากร้านไปด้วยรอยยิ้ม...คนนี้ไงที่จะทำให้ฉันรู้จักกับเฮียทศมากขึ้นน่ะ

นี่ไงล่ะถ้าได้เข้าถ้ำเสือแล้วมันก็จะมีข้อมูลเกี่ยวกับพ่อเสือให้ได้เรียนรู้เยอะแบบนี้นี่แหละ!