“อื้ออ...”ร่างบางลืมตาขึ้นมาก่อนจะผงกหัวตัวเองมองไปรอบ ๆ ห้อง
“ลิน!ฟื้นแล้วเหรอ...คุณเป็นยังไงบ้าง.”พ่อเลี้ยงดินรีบเข้ามาดูเมียรักทันทีเมื่อเห็นว่าเธอฟื้นแล้ว
“ลินเวียนหัวค่ะ...”ลลินพูดพลางนวดที่ขมับทั้งสองข้างเบาๆ
“คุณหน้าซีดมากเลยนะ ไปหาหมอมั้ย..ผมจะพาคุณไป”
“ไม่เป็นไรค่ะ..ลินไปอยากทำตัวเป็นเจ้านาย...ลินไหวค่ะ”เธอตอบพร้อมกับใช้แขนดันตัวเองให้ลุกขึ้นนั่ง
“ผมขอโทษนะที่แม่ของผมพูดแบบนั้นกับคุณ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่พ่อเลี้ยง ลินเข้าใจดี”
“เลิกเรียกผมว่าพ่อเลี้ยงเถอะ...เรียกผมว่าดินก็พอแล้ว...หรือจะเรียกที่รักก็ได้นะ”เขาพูดปนขำเพราะไม่อยากให้เธอต้องเครียด
“....”ลินยิ้มออกมาจาง ๆ แทนคำพูดของเธอ
“ลิน...ผมมีเรื่องอยากจะขอคุณ...”
“อะไรเหรอคะ”
“ผมอยากให้คุณสู้ไปกับผม อย่าทิ้งผมไปได้ไหม แม่ของผมท่านไม่ได้คนเลวร้ายอะไร เพียงแต่ท่านหวงผมมากเพราะกลัวว่าผมจะถูกหลอก”
“แต่ลินไม่เคยคิดที่จะมาห
