ผมนอนเท้าคางมองคนตัวสูงที่นอนหลับตาพริ้มคงเหนื่อยล้าจากการเลี้ยงดูตาหนูนั่นแหละ พี่เปอร์เขาเก่งทั้งเรื่องภาษาแล้วก็ดนตรีหรือไม่ก็ยางวันจะมีพี่ฟ่างมาช่วยสอนด้วย ดูท่าทางจะชอบเด็กด้วยนะนั่น..
เลโก้แทบจะไม่ต้องมีครูมาสอนตาหนูของเราก็ได้นะ..
ตอนนี้ตาหนูหลับไปเรียบร้อยไม่งอแงด้วย สงสัยคงนอนเล่นกับพ่อซะจนเหนื่อยต่างคนต่างหลับแข่งกันกรนเลย =_=’ พี่เปอร์ต้องเหนื่อยมากแน่ๆเลยทั้งทำงานแล้วก็เลี้ยงลูกด้วย
สู้เขานะฮะคุณพ่อสุดหล่อ.. -/////-
“ลูกตื่นหรือยังเลโก้...”
ผมหลุดขำออกมาน้อยๆเมื่อคนตัวสูงตรงหน้าเหมือนหลุดละเมอออกมาทั้งๆที่ตายังไม่ได้ลืมเลยด้วยซ้ำ
“ยังหรอกฮะ..พี่เปอร์นอนต่อเถอะ”
ผมเอื้อมมือลูบขนคิ้วเข้มของคนตัวสูงเบาๆ ริมฝีปากแดงระเรื่อเผยอขึ้นน้อยๆลมหายใจผ่อนปรนเข้าออกสม่ำเสมอกัน หน้าตาพี่เปอร์ดูหมองลงนิดๆนะเนี่ย
ตาคล้ำหน่อยๆแล้วนะลุงเปอร์นอนดึกเลี้ยงตาหนูทุกวันเลย..
ฟุ่บ!
ผมกระ
