"ฉันกับพี่น้ำหวาน เรา..ไม่ได้เป็นแฟนกัน"
"อะ...อะไร"
"ฉันกับพี่น้ำหวานไม่ได้เป็นแฟนกัน"
"เพราะลูกๆ หรือเปล่า ถึงทำให้น่านกับน้ำหวานเลิกกัน"
"ฉันกับเขาเราไม่ได้เป็นแฟนกันตั้งแต่แรก"
"จะ..จริงเหรอ"
"แล้วฉันจะโกหกเพื่ออะไร"
"แล้วน่านบอกพี่ทำไม"
"ฉันก็แค่...ไม่อยากให้เธอคิดมากและฉันก็ไม่อยากให้เธอพาเด็กๆ ไปไหนก็แค่นั้น"
"ที่บอกก็แค่ไม่อยากให้พี่พาเด็กๆ ออกไปจากบ้านแค่นั้นสินะ"
"ก็...อืมแค่นั้นแล่ะ"
เวลาต่อมา...
ตอนนี้เรากลับมาที่บ้านกันแล้วค่ะ แม้ในหัวของเธอยังคิดไม่ตกเรื่องที่น่านฟ้าพูดกับเธอที่วัด ที่เขาบอกไม่เคยเป็นแฟนน้ำหวานตั้งแต่แรก มันเชื่อได้งั้นเหรอ แต่ทำไมเธอมาคิดว่าเชื่อได้หรือไม่ได้ด้วยในเมื่อไม่ว่าเขาจะเป็นหรือไม่ได้เป็นอะไรกับใครเธอมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ เธอไม่มีความสำคัญอะไรกับเขาอยู่แล้วตั้งแต่แรกแม้จะมีลูกด้วยกันแล้วก็ตาม และที่เขาบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกับน้ำหวานเข
