แฟนกำมะลอ
1256 Words
ตอนที่ 2
แฟนกำมะลอ
ร้านอัญญาคาเฟ่ปิดทำการในเวลาห้าโมงเย็น พนักงานทั้งสองคนช่วยกันเก็บกวาดทำความสะอาดร้านจนเรียบร้อยในอีกครึ่งชั่วโมงถัดมา ก่อนจะเอ่ยปากขอตัวกลับ
“กวาง ดึงแค่ประตูบานใหญ่ลงนะประตูบานเล็กทิ้งไว้แบบนั้นก่อน”
“ได้ค่ะพี่อัญญา พี่จะออกไปข้างนอกเหรอคะ”
“เปล่าหรอกเดี๋ยวเพื่อนพี่จะเข้ามาน่ะ”
“ถ้างั้นเราสองคนกลับก่อนนะคะพี่อัญญา” น้ำหวานบอกกับเจ้าของร้าน
“จ้ะ อย่าลืมถุงขนมนะ”
“ขอบคุณมากนะคะ กวางไปล่ะ”
“น้ำหวานก็ไปแล้วนะ”
พนักงานสองคนยกมือไหว้เจ้าของร้านก่อนจะพากันเดินอ้อมไปทางด้านหลังของตึกซึ่งเป็นที่จอดรถจักรยานยนต์ของพวกเธอ
อัญญารินทร์นั่งทำบัญชีระหว่างรอจะคุยธุระกับสิรดาไม่นานนักประตูเล็กๆ ก็เปิดออกหญิงสาวเงยหน้าแล้วยิ้ม
“ว่าไงใบเตยรถติดหรือเปล่า”
“ติดนิดหน่อยน่ะ”
“กินอะไรไหมหิวหรือเปล่า” อัญญารินทร์ถามเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
“ไม่ล่ะบอกแล้วว่าลดความอ้วน”
“แต่ในตู้มีสลัดผักนะเอาด้วยไหมล่ะ น้ำสลัดฉันทำเองไม่อ้วนหรอก”
“ถ้างั้นก็ดีเหมือนกันนะ ถ้าแกทำเองฉันก็มั่นใจ” สิรดาก็เริ่มจะหิวขึ้นมาบ้างแต่ถ้าทานข้าวหรือพวกขนมก็กลัวน้ำหนักจะขึ้นจนใส่ชุดเพื่อนเจ้าสาวไม่สวย
“นั่งรอก่อนนะเดี๋ยวฉันจะไปเอามาให้” อัญญารินทร์เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบสลัดจานใหญ่ในตู้ออกมาพร้อมกับถือน้ำเปล่าและ ฝรั่งกับชมพู่มาวางตรงหน้าสิรดา
“ขอบใจนะกินแบบนี้คงไม่อ้วนเท่าไหร่หรอกนะ”
“อย่ากังวลไปมากเลยนะใบเตย แกน่ะตัวเล็กนิดเดียวเอง กินยังไงก็ไม่อ้วน”
“ไม่ต้องมาปลอบใจกันเลย อย่างฉันแค่หายใจเข้าไปก็อ้วนแล้วล่ะ ใครจะหุ่นดีเหมือนแกล่ะอัญญา”
“เอาน่าอย่าเพิ่งชมกันเองเลย ฉันอยากจะคุยกับแกเรื่องการแต่งงานของต่ายนะ” อัญญารินทร์เริ่มต้นพูดถึงสิ่งตนเองอยากจะคุยกับเพื่อน
“แกตัดสินใจได้หรือยังล่ะว่าจะเอายังไงจะไปไหม แล้วควงหนุ่มคนไหนไปด้วยล่ะ”
“จะเอาหนุ่มที่ไหนควงล่ะใบเตย แกก็รู้นี่ว่าฉันเลิกกับแฟนไปแล้วนะ”
“เลิกแล้วก็หาใหม่สิ แต่ถ้าหาไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะ ฉันได้ข่าวว่าเพื่อนเจ้าบ่าวมีแต่หล่อๆ ทั้งนั้นเลย แกไปหาในงานก็ได้เอาสักสองคนดีไหมล่ะ”
“บ้าแล้วใบเตย ใครจะมีแฟนทีละสองคนกันล่ะ เรื่องนี้ฉันซีเรียสมากๆ เลยนะถ้าไม่มีใครควงไปงานแต่งสงสัยได้ถูกจับคู่แน่ๆ เลย”
“นั่นสิแล้วแกจะเอายังไงล่ะ” สิรดาถามอย่างจริงจัง
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่ถ้าไม่ไปก็คงจะน่าเกลียดมากเลยนะ เพื่อนในกลุ่มคนแรกของเราจะแต่งงานทั้งที”
“เอางี้มั้ยล่ะ ฉันจะลองถามแฟนของฉันก่อนว่าเขามีเพื่อนคนไหนยังโสดอยู่หรือเปล่าจะได้ควงไปงานนี้ไงล่ะ”
“ถ้าต้องรบกวนคนอื่นขนาดนั้น ฉันว่าอย่าเลย ไปมันแบบโสดๆ นี่แหละเผื่อบางทีจบงานแล้วจะได้มีเพื่อนเจ้าบ่าวกลับมาอย่างแกบอกไงล่ะ”
“ถ้าแกคิดแบบนั้นโอเค”
“เฮ้อ ทำไมฉันถึงอาภัพเรื่องความรักจังนะ”
“ใจเย็นสิ ฉันว่าคนสวยอย่างแกคงโสดอีกไม่นานหรอกนะอัญญา ฉันมีอะไรจะบอกแกด้วยนะ” สิรดาทำสีหน้าจริงจังขึ้นมาเมื่อนึกถึงเพื่อนคนหนึ่งที่จะไปร่วมงานครั้งนี้ด้วย
“อะไรเหรอใบเตยหน้าตาแกดูจริงจังจนฉันชักจะกลัวแล้วนะ”
“ก็ยายผึ้งจะมาด้วย” สิรดาพูดถึงเพื่อนชื่อผึ้งที่เป็นคู่ปรับของอัญญารินทร์และมักพูดอยู่เสมอว่าถึงแม้เธอจะสวยเซ็กซี่น้อยกว่า แต่ในเรื่องผู้ชายเธอก็ไม่เคยน้อยหน้า เพื่อนในห้องเรียนต่างรู้กันดีว่าผึ้งพยายามจะเอาชนะทุกอย่าง ตอนที่อัญญารินทร์มีแฟน รุ่นพี่คณะวิศวะผึ้งก็ไปตามจีบรุ่นพี่อีกคนจะได้เป็นแฟนทั้งที่อัญญารินทร์ไม่เคยคิดว่าเพื่อนเป็นคู่แข่งแต่ดูเหมือนผึ้งจะไม่ได้คิดแบบนั้น
“แล้วงานนี้ยัยผึ้งพาใครไปด้วยล่ะ ได้ข่าวว่าเลิกกับแฟนคนล่าสุดแล้วนี่”
“ก็เลิกพร้อมๆ กับแกนั่นแหละแต่แกก็รู้ว่าคุณอย่างยัยผึ้งโสดได้ไม่นานหรอกได้ยินว่าครั้งนี้จะควงแฟนหนุ่มนักเรียนนอกไป”
“งั้นเหรอ”
“แล้วแกจะเอายังไงล่ะอัญญา” สิรดาถามหยั่งเชิงเพราะรู้ดีว่าอัญญารินทร์ที่เห็นว่าเรียบร้อยอ่อนหวานแท้จริงแล้วเธอเป็นคนไม่ยอมคนโดยเฉพาะเรื่องนี้
“ยอมได้ที่ไหนล่ะคุณอย่างอัญญา ฆ่าได้หยามไม่ได้แต่ เราจะไปหาใครควงไปร่วมงานล่ะ”
“เพื่อนของแฟนฉันก็ไม่มีใครจบต่างประเทศสักคน”
“ฉันนึกออกแล้วล่ะว่างานแต่งของยัยต่ายฉันจะควงใครไปงานด้วย”
“แกมีคนรู้จักที่เรียนจบจากต่างประเทศใช่ไหม”
“ไม่หรอก” อัญญารินทร์ปฏิเสธ
“อ้าว แล้วแกจะทำยังไงล่ะ ฉันงงไปหมดแล้วนะ”
“ฉันต้องจ้างใครสักคนให้ไปแสดงตัวเป็นแฟนเลือกโปรไฟล์ดีๆ หน่อย”
“เราจะไปจ้างจากที่ไหนล่ะ”
“ใบเตยเรื่องนี้แกห้ามบอกใครนะ คืองี้นะเด็กในร้านของฉันเคยเล่าให้ฟังว่ามีบริษัทเปิดใหม่ที่ให้เช่าแฟน”
“จริงเหรออัญญา”
“จริงสิฉันได้ยินเด็กที่ร้านเคยคุยกันอยู่ ตอนนั้นพวกเขาจ้างแฟนไปงานเค้าท์ดาวน์ด้วยนะ ฉันว่ามันก็น่าสนใจดีนะ”
“แล้วถ้าเกิดคนที่เราจ้างเคยรับงานคนอื่นแล้วล่ะ พอควงไปแล้วความจะไม่แตกเอาเหรอ” สิรดารู้สึกเป็นกังวล แม้โอกาสแบบนี้จะเกิดได้น้อยมากก็ตาม
“ฉันก็กลัวเรื่องนี้เหมือนกันนะ ถ้าคนอื่นจับได้เราก็หน้าแตกกันพอดี แต่ฉันว่าจะแจ้งเขาไปก่อนว่าฉันอยากได้ผู้ชายแบบไหน ข้อแรกฉันคิดว่าจะจ้างคนที่ไม่เคยรับงาน” อัญญารินทร์กลัวคนที่จ้างหน้าจะช้ำ
“แล้วก็ต้องหล่อ ต้องขาวต้องสูงไม่น้อยกว่า 180 ด้วยนะ” สิรดาเสนอเพิ่ม
“มันจะมีคนแบบนั้นไหมนะ” อัญญารินทร์เป็นกังวล
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่เราก็ระบุไปก่อนก็เหมือนกับพวกที่จ้างเด็กเอ็นไงล่ะ อีกอย่างบริษัทพวกนี้คงมีคนมาสมัครใหม่เยอะแยะ”
“มันดูตลกเหมือนกันนะใบเตย แค่จะไปแต่งงานของเพื่อนนี่ฉันต้องมาวุ่นวายมากขนาดนี้”
“เอาน่าอัญญาให้ถือว่าเรื่องนี้มันทำให้ชีวิตของเรามีสีสันก็พอแล้วกัน ถ้าได้เรื่องยังไงแกอย่าลืมบอกฉันบ้างนะ”
“อือ ถ้าพรุ่งนี้ลูกน้องฉันมาแล้วฉันจะรีบติดต่อไปที่บริษัทนั้น”
- Writer
