Ep.8
Prikgang talk.
"ถ้าเกิดว่าฉัน...อยากจูบเธอ โดยไม่มีเหตุผลก็ได้สินะ"
"มะ...อื้ออออออ!!" ฉันมีสีหน้าตกใจและอึ้งทันทีที่เขาพูดจบ แต่ขณะที่ฉันกำลังจะพูดอะไรกลับไป ฉันกลับต้องเบิกตาโพลงตกใจแรงยิ่งกว่าเดิม เพราะเขากดปากเขาลงมาที่ปากของฉัน!! พร้อมกับใช้มือจับท้ายทอยฉันไว้ไม่ให้ฉันขยับหนีได้ ตอนนี้ฉันบอกว่าได้เลยว่า...ช็อค! ช็อคมาก! ฉันกำลังโดนผู้ชายจูบ!!! แล้วก็เป็นผู้ชายที่ฉันไม่ชอบมากๆด้วย! ที่สำคัญมันคือจูบแรกของฉันด้วย! ถึงฉันจะไม่รู้ว่าวันนั้นเขาได้จูบฉันหรือเปล่าก็เถอะ! แต่นี่มันคือจูบแรกที่ฉันรู้สึกตัว!! แล้วไม่ใช่จูบแบบปากแตะปากธรรมดา เพราะตอนนี้เขากำลังเล่นอยู่กับริมฝีปากของฉันอย่างสนุกสนาน บวกกับฤทธิ์แอลกอฮอร์ที่ทำให้มันละมุนเข้าไปอีก
"อื้อ!! เป็นบ้าหรือไงวะ!!? มาจูบฉันทำไม!!?" ฉันมีสติขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อเขาพยายามดันลิ้นตัวเองเข้ามาในช่องปากของฉัน พอฉันควบคุมสติตัวเองได้ ฉันก็ใช้แรงที่มีทั้งหมด พลักเขาออกไปอย่างแรงก่อนจะตะโกนใส่หน้าเขาพร้อมกับถอยห่างออกมาจากเขาให้อยู่ในระยะที่คิดว่าปลอดภัย
"ก็แค่อยากจูบ ไม่มีเหตุผลอะไรทั้งนั้น" เขาตอบเรียนแบบคำพูดฉันออกมาด้วยสีหน้าที่ไม่สะทกสะท้านอะไรพร้อมกับใช้มือแตะปากตัวเองเบาๆ แต่ไอ้ท่าทางแตะปากที่เขากำลังทำ มันทำให้ฉันนึกถึงจูบเมื่อกี๊ขึ้นมา! พร้อมกับเผลอเอามือขึ้นมาจับปากตัวเองอย่างลืมตัว ถึงตอนจูบฉันจะไม่ค่อยมีสติแต่ฉันก็รับรู้ได้ว่ามันเป็นความรู้สึกแบบไหน เขาจูบฉันได้นุ่มนวลและอ่อนโยนมาก! เหมือนต้องการจะสื่ออะไรบางอย่างกับฉัน ซึ่งฉันก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร!
"นึกถึงจูบเมื่อกี๊ของเราอยู่หรอ?" แจ็คก้มหน้าลงมากระซิบเบาๆที่ข้างหูของฉัน ทำให้สติฉันกลับมาอีกรอบ เขาเดินมาอยู่ใกล้ฉันตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
"เลอะเทอะ!! จูบแบบเด็กๆใครเขาจะไปนึกถึง!!" ฉันเชิ่ดหน้าตอบไป พร้อมกับพยายามถอยห่างจากเขาไปด้วย ฉันอยู่ใกล้เขาไม่ได้ มันอันตรายเกินไป!!
"เธอว่าไงนะ!!?" เขาถามขึ้นมาแบบไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด เขาคงคิดว่าฉันชอบจูบของเขาอยู่สินะ ฝันไปเถอะ!! ถึงฉันจะปฏิเสธได้ไม่เต็มปากว่าไม่ได้นึกถึงจูบเมื่อกี๊ แต่ฉันก็ไม่ยอมรับหรอกนะ!!
"แต่ก็เอาเถอะ... เมื่อกี๊ฉันคิดว่าฉันจูบกับเด็กป.2 ไปละกันนะ" ฉันพูดบอกเขาไปด้วยน้ำเสียงชิวๆ แต่คำพูดฉันเมื่อกี๊มันก็คือน้ำมันดีๆนี่เอง ถึงแม้จะรู้ว่ามันเป็นคำพูดที่ยั่วโมโหเขา แต่ฉันก็จะพูด! เสียอะไรเสียได้! แต่เสียหน้าให้คนอย่างเขาไม่ได้! !
"พริกแกง มันจะมากไปแล้วนะ!!" เขาเรียกชื่อฉันด้วยโทนเสียงต่ำ พร้อมกับสีหน้าที่กำลังข่มอารมณ์หงุดหงิดเอาไว้
"ทำไม!? พูดความจริงแค่นี้ รับไม่ได้หรอ!?" ฉันพูดกลับไปอย่างไม่ยอมแพ้
"เหอะ! จูบกับเด็กป.2งั้นหรอ...?" เขาแค่นหัวเราะออกมาก่อนที่จะพูดขึ้นมา เหมือนจะเป็นคำถามนะ แต่ก็เหมือนคุยกับตัวเองมากกว่า
"ทะ ทำอะไร? ดะ เดินเข้ามาทำไมอีก!!" ฉันถามเขาด้วยเสียงตะกุกตะกัก เมื่อเขาเดินเข้ามาหาฉันอีกครั้งพร้อมกับจ้องหน้าฉันเขม็ง
"..." เขาไม่ตอบ แต่เดินเข้ามาเรื่อยๆ
"นี่!! หยุดเดินเข้ามานะ!! ไม่งั้นหัวนายแตกแน่!!" โชคดีที่ตรงที่ฉันถอยมายืนมันเป็นเนิน มันเลยมีก้อนหินที่เอาไว้สำหรับหนุนล้อรถวางอยู่ ฉันรีบก้มลงเก็บก้อนหินที่อยู่ใกล้ๆกับที่ฉันยืนอยู่ก่อนจะยกขึ้นเพื่อขู่เขาก่อนที่เขาจะเดินถึงตัวฉัน และมันก็ได้ผล แจ็คหยุดเดินทันทีที่ฉันพูดจบ
"หึ เธอคิดว่าก้อนหินก้อนนั้นจะทำอะไรฉันได้? เขายืนกอดอกถามด้วยท่าทีชิวๆ ไม่ได้กลัวฉันที่ยืนถือก้อนหินอยู่เลยสักนิด
"อย่างน้อยๆก็ทำให้นายหัวแตกได้ละกัน!! ถอยออกไป!" ฉันพูดพร้อมกับพยายามเดินอ้อมตัวเขาแบบห่างเพื่อมายืนอีกฝั่ง เพราะฉันรู้ว่าถ้าเกิดฉันโยนก้อนหินใส่เขาจริงๆ มันต้องเป็นเรื่องใหญ่ๆแน่ๆ อาจจะเสียหายถึงชื่อเสียงของพ่อฉัน เผลอๆฉันได้กลายเป็นฆาตกรอีกด้วยซ้ำ เพราะหินก้อนนี้มันใหญ่มาก ใหญ่กว่ากำปั้นฉันอีก ฉันไม่เอาชีวิตไปเสี่ยงหรอกนะ! เพราะฉะนั้นฉันก็ต้องวิธีเอาตัวรอดวิธีอื่น ส่วนแจ็คเขาก็มองตามฉันเรื่อยแล้วก็กำลังจะเดินเข้ามาหาฉันอีกครั้ง
"ฉันบอกให้ถอยออกไป!! ไม่งั้นรถนายได้เป็นรอยแน่!" ฉันพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อฉันมายืนอยู่ใกล้ๆรถคันหรูของเขา แต่เหมือนครั้งนี้มันจะได้ผลกว่าครั้งก่อน เพราะมันทำให้เขาหยุดเดินพร้อมกับมีสีหน้าตกใจขึ้นมาทันที หึ! คงจะหวงรถมากสินะ
"เธออย่าทำอะไรบ้าๆนะ! พริกแกง" เขาพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูปกติ แต่แววตานี่ดูก็รู้ว่ากลัวฉันทำอะไรรถเขาจริงๆ รถคันนี้คงจะแพงมากสินะ ถึงได้ดูหวงแหนขนาดนี้
"ทำดีมั้ยน้าาา?~" ฉันลากเสียงยาวเพื่อปั่นประสาทเขาอย่างเป็นต่อ พร้อมกับใช้มือลูบรถคันหรูเขาไปด้วย โอ๋ๆน้าา เข้าไปนอนเล่นอู่สักสองสามวันคงไม่เป็นไรหรอกเนอะ
"ถ้าเธอทำให้รถฉันเป็นรอย ฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่พริกแกง!!" เขาพูดพร้อมกับชี้หน้าขู่ฉัน หึ!
"หรอ~ น่ากลัวจังเลยน้าา" ฉันพูดปั่นประสาทเขาไปอีกครั้ง ไม่รู้สิ! พอเห็นเขาเป็นเดือดเป็นร้อนแบบนี้แล้ว มันสะใจดี!!
"พริกแกง! ฉันไม่เล่น!" แจ็จพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงจริงจังพร้อมกับจ้องหน้าฉันอย่างเอาเรื่อง! คิดว่าคนอย่างพริกแกงจะกลัวหรือไง! ไปนอนฝันเอาชาติหน้าตอนบ่ายๆเถอะ!! ถ้ากลัวก็อย่ามาเรียกฉันว่าพริกแกง
"แล้วใครบอกว่าฉันเล่นอยู่ล่ะ?" ฉันพูดพร้อมกับเดินถอยหลังออกห่างรถสปอร์ตคันหรูของเขาอย่างช้าๆ ส่วนเขาก็มองการกระทำของฉันด้วยสีหน้าที่ดูไม่ค่อยเข้าใจ
"!!?"
"หึ! ฉันเอาจริงโว้ย!!!!" พูดจบฉันก็เขวี้ยงหินก้อนที่อยู่ในมือใส่กระจกรถสุดหรูของเขา
เพล้งงงง!!!!
"!!!"
"นี่สำหรับที่นายกล้ามาจูบฉันละกันนะ บาย~" ฉันอาศัยจังหวะที่เขายังตกใจพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะรีบวิ่งหนีเขาไปขึ้นแท็กซี่ที่จอดอยู่บริเวณถนนหน้าผับ หึ! เล่นกับใครไม่เล่น! มาเล่นกับคนอย่างพริกแกง! รู้จักไอ้พริกแกงน้อยไปซะละ!!
Prikgang talk end.
Jack talk.
"แม่งเอ้ยย!!!!" ผมสบถขึ้นมาอย่างหงุดหงิดหลังจากที่ยืนอึ้งมองสภาพรถตัวเองได้สักพัก ไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำจริงๆ แถมเจ้าตัวแม่งก็วิ่งหนีขึ้นแท็กซี่ไปแล้ว ยัยบ้าเอ้ย!! และสภาพรถผมตอนนี้มันเละมาก แต่ถ้าให้พูดตามความจริงมันก็แค่กระจกแตก โดนหินก้อนใหญ่ขนาดนั้นกระแทกเข้าไป ต่อให้ใช้กระจกรุ่นที่ดีแค่ไหนก็ไม่สามารถทนแรงกระแทกได้หรอกครับ ที่สำคัญรถคันนี้เป็นรถที่ผมรักและหวงมาก มากๆเลยด้วย นอกจากมันจะราคาแพงหลายสิบล้านแล้ว ผมต้องเสียเงินซื้ออะไหล่มาแต่งมันอยู่นานเลยล่ะครับ กว่าจะออกมาสวยขนาดนี้ แล้วอะไหล่แต่ละตัวต้องนำเข้าจากต่างประเทศทั้งนั้น ไม่ใช่ของถูกๆ รถผมผมรักและดูแลมาเป็นอย่างดี ไม่เคยให้มีรอยขีดข่วนแม้แต่นิดเดียว ขนาดหมามันยังไม่กล้ามาฉี่ใส่ล้อรถผมเลย คิดดู! แต่พริกแกงกลับมาปาหินใส่ง่ายๆแบบนี้อ่ะนะ!?
"หงุดหงิดชิบหาย! แม่ง!" ผมยืนค้ำเอวมองสภาพรถตัวเองแล้วบ่นออกมาอย่างหงุดหงิด หงุดหงิดมากๆเลยครับตอนนี้ แต่แม่งก็ทำอะไรไม่ได้ไง! คนทำก็หนีไปละ อย่าคิดว่าฉันจะยอมจบนะพริกแกง มาทำรถฉันเละขนาดนี้!!
"ไปดูดบุหรี่หรือไปนั่งสมาธิมาวะ? นานชิบหาย" ไอ้กราฟทักผมขึ้นทันทีที่ผมกลับเข้ามานั่งที่เดิม
"แล้วทำไมทำหน้างั้นวะ? ไปหงุดหงิดอะไรมา?" เฮียฟิวส์ละความสนใจจากสาวนมปลอมมามองหน้าผมก่อนทักขึ้นอีกคน ตอนนี้ในโต๊ะเหลือแค่ไอ้กราฟกับเฮียฟิวส์แล้วก็มีอีกสองสาวนั่งประกบแต่ละคน ส่วนเฮียกัปตันคงจะไปเข้าห้องน้ำหรือไม่ก็ไปต่อกับสาวๆ
"ช่างเถอะมันเถอะเฮีย! ไม่อยากพูดถึง น้อง! ขอเข้มๆแกวนึง" ผมพูดบอกเฮียฟิวส์แบบปัดๆ เพราะไม่อยากพูดให้อารมณ์เสียไปมากกว่านี้ ก่อนจะหันไปสั่งเหล้ากับพนักงานให้ชงเหล้ามากิน ดับอารมณ์หงุดหงิด ส่วนเฮียฟิวส์พอผมตอบไปแบบนั้นก็ไม่ได้เซ้าซี้อะไรต่อ หันกลับไปสนใจผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างๆต่อเลยทันที
"เออไอ้แจ็ค! มึงเห็นพริกแกงมั้ยวะ? กูโทรหาแม่งก็ไม่รับสายกู" ไอ้กราฟถามผมขึ้นอีกครั้ง
"กลับไปแล้ว" ผมตอบมันไป
"เฮ้ย!! กลับยังไงวะ!?" มันถามขึ้นอีกครั้งอย่างตกใจ
"แท็กซี่" ผมตอบพร้อมกับยกเหล้าขึ้นดื่ม
"เชี่ย!! ไอ้พริกแกงมันกลัวแท็กซี่! ปกติมันไม่ขึ้นลยนะเว้ย วันนี้มันคิดยังไงของมันวะ!!?" ไอ้กราฟพูดขึ้นอย่างตกใจ พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรอย่างรีบร้อน สงสัยคงจะโทรหาพริกแกงนั่นแหละ ไอ้นี่แม่งก็น่าโมโหชิบหาย เพื่อนหายไปนานขนาดนี้ แต่พึ่งจะมากระวนกระวาย ถ้าเพื่อนโดนฉุดไปข่มขืนก็คงจะโดนข่มขืนจนไปเสร็จแล้ว!! แล้วผมจะไปหงุดหงิดใส่มันทำไมวะ! แต่เดี๋ยวนะ!? กลับแท็กซี่งั้นหรอ!? แล้วแต่งตัวด้วยชุดหมาตัวเล็กๆแบบนั้นด้วย! แถมยังไปคนเดียวอีก! ยัยบ้าเอ้ยย!!
"ไอ้กราฟ! กูขอยืมรถมึงหน่อย! เร็วๆเลย" ผมรีบพูดขึ้นพร้อมกับเร่งทันทีที่นึกขึ้นได้อย่างรีบร้อน
"รถมึงไปไหนวะ?" มันถามผมกลับแต่ก็ยอมยื่นกุญแจรถตัวเองให้ผมด้วยสีหน้างงๆ ของมัน
"กูไปละ" ผมไม่ตอบคำถามของมัน พอผมได้กุญแจรถมา ผมก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกมาทันที
"เฮ้ยๆ! มึงจะไปไหนอีกวะ!!" ไอ้กราฟตะโกนตามหลังผมขึ้นทันที ที่อยู่ๆผมก็ลุกแล้วเดินออกจากโต๊ะมาเลยโดยที่ไม่สนว่ามันจะถามอะไรผมต่อ! ผมรีบ!
Jack talk end.