ใต้เงามาเฟีย คลั่งรักเมียตัวปลอม

ไฟในห้องประชุมเล็กของคฤหาสน์ตระกูลลี่ เขตพระราม 3 ไม่เคยสว่างจ้าเท่านี้มาก่อน แม้จะเลยเวลาสี่ทุ่มไปนานหลายชั่วโมงแล้วก็ตาม ลี่เหม่ย ยืนอยู่ข้างประตูไม้แกะสลัก สวมเสื้อยืดลายแมวกับกางเกงนอนขายาวสีเข้มตามสไตล์ ทว่าสีหน้ากลับซีดเผือดไม่ต่างจากคนถูกลากเข้าศาล รอบโต๊ะยาวกลางห้อง สมาชิกครอบครัวตระกูลลี่นั่งเรียงรายสีหน้าเคร่งเครียด “หานหายไปแล้ว เหม่ย…ติดต่อไม่ได้ โทรไปก็ไม่รับสาย พรุ่งนี้ต้องโดนสื่อเล่นแน่!!!” แม่คือคนแรกที่เอ่ยปาก น้ำเสียงสั่นไหวอย่างชัดเจน “แต่แม่จะให้เหม่ยแต่งแทนเนี่ยนะ!?” ลี่เหม่ยโพล่งขึ้น เสียงสั่นพร่าเพราะทั้งตกใจและทั้งโกรธ “เจ๊หานท้อง! หนีไปกับแฟนแบบนี้ แล้วทำไมหนูต้อง...” “เพราะลี่หานคือแฝดของลูก!” พ่อเสียงเข้มตัดบททันที “เพราะลูกคือคนเดียวที่หน้าเหมือนหานพอจะตบตาได้!” บรรยากาศในห้องหนาแน่นไปด้วยแรงกดดัน ดวงตากลมโตมองไปรอบโต๊ะเจอแต่สายตาที่หลบหน้า ญาติพี่น้องไม่กล้าพูด แม้แต่แม่ยังหลบตา พ่อวางมือลงบนโต๊ะเสียงดังลั่น “เสิ่นจวิ้นไม่ใช่คนที่ควรทำให้ผิดสัญญาเข้าใจไหม?” “ข้อตกลงทางธุรกิจนี้ไม่ใช่แค่เรื่องแต่งงาน แต่มันคือพันธะของทั้งสองตระกูล!” ลี่เหม่ยกัดฟันจนได้กลิ่นเลือดในปาก ชื่อของ “เสิ่นจวิ้น” ทายาทเครือข่ายธุรกิจใหญ่ระดับเอเชียที่ถูกพูดเหมือนเขาเป็นเทพเจ้า ทั้งที่ความจริงเขาคือชายแปลกหน้าที่เธอไม่เคยแม้แต่สบตา ผู้เป็นแม่เอื้อมมือมาจับแขนลูกสาวเบาๆ น้ำตาไหลลงมาบนแก้มที่มีริ้วรอยจากความเหนื่อยล้า “แม่ขอร้องนะเหม่ย...อย่าให้ชื่อของตระกูลลี่ต้องแปดเปื้อนเพราะความรักของลี่หาน” คำนั่นแหละ...ที่แทงเข้าไปตรงกลางใจ ไม่ใช่เพราะเธอเห็นด้วยแต่เพราะเธอเป็นลูกสาวของแม่และเพราะเธอรู้ว่าไม่มีใครในห้องนี้คิดถึงอนาคตของเธอจริงๆเลย ร่างบางสูดลมหายใจเข้าลึก กลืนน้ำตาลงคอ ยกคางขึ้นเล็กน้อยก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเรียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ “ก็ได้ค่ะ...”