ชนกันต์คิดอย่างเจ็บปวด เขารู้ว่าตัวเองก็มีส่วนที่ทำให้เมียของเขาเบื่อหน่ายแต่มันเป็นความผิดของเขาข้างเดียวจริง ๆ ล่ะหรือขณะที่กำลังวุ่นวนอยู่กับความคิดของตัวเองเขาก็เดินเข้าไปในบ้าน ตรงไปยังห้องและผลักบานประตูเข้าไป เขาปิดประตูลงและล็อคกลอนหลังจากนั้นก็ตรงไปยังที่นอน ชนกันต์ล้มตัวลง เขารู้สึกมึนงงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ เขาคงดื่มมากเกินไปแล้วจริง ๆ เพราะถึงตอนนี้แม้ยังควบคุมสติตัวเองได้แต่อะไร ๆ ในสมองของเขามันก็เริ่มดิ่งลง ดิ่งลงหากแต่ก่อนที่เขาจะหลับตาลงและจมสู่ความวายว่างก็ได้ยินเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้น
“พี่กันต์...”
เสียงนั้นทำให้ชนกันต์ตื่นขึ้นจากภวังค์ที่กำลังจะดำดิ่ง เขาค่อย ๆ ขยับลุกขึ้นนั่งแต่ก็อยู่ในท่าทางที่งานเงนและเมื่อลืมตาขึ้นมองก็ต้องตกใจเมื่อเห็นหญิงสาวอยู่ในชุดนอนผ้าซาตินยืนอยู่ข้าง ๆ เตียง เธอเองก็จ้องมองมายังเขาด้วยความแปลกประหลาดใจ
“ริน...ทำไมรินมาอยู่ที่นี่ได้เนี่ย เข้ามา
