บทที่สิบห้า

2342 Words

สวนชั้นดาดฟ้าในโรงแรมหรูถูกเนรมิตเป็นงานแต่งสุดอลังการราวสรวงสวรรค์ ดอกกุหลาบขาวแซมใบเขียวบรรจงเสกสรรให้กลายเป็นซุ้มประตูหน้างานเพื่อต้อนรับแขก ตลอดสองทางเดินปรากฏภาพบ่าวสาวในกรอบรูปสีทองซึ่งล้วนมีแต่รอยยิ้มประดับใบหน้า สื่อถึงเส้นทางความรักอันหวานล้ำ การประกาศแต่งงานของ ‘พลรบ ประภากร’ เจ้าของสถานีโทรทัศน์ยักษ์ใหญ่ถูกพูดถึงภายในชั่วข้ามคืน เพราะอยู่ ๆ หนุ่มน่ากอดแห่งปีดันสละโสดแบบสายฟ้าแลบ เรียกได้ว่าไฮโซสาวน้อยใหญ่อกหักกันเป็นแถบ แชะ! แชะ! “ไหวหรือเปล่า รองเท้ากัดไหม” มือสากสะกิดถามร่างบางในชุดเจ้าสาวแขนยาวทรงสง่า “รองเท้าไม่กัด แต่ใจคือเต้นไม่ไหว” คำตอบพร้อมรอยยิ้มสู้กล้องของปรายดาวเล่นเอาเขาหัวเราะในลำคอ พลรบกระชับเอวคอดกิ่วเข้าหากาย ปลายนิ้วสัมผัสแผ่นหลังนวลเนียนนอกอาณาเขตผ้าชั้นดี เธอผ่อนลมหายใจเข้าออกคล้ายประหม่า แต่ยังทำหน้าที่เจ้าสาวได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง “เคยบอกว่าไง…” วงหน

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD