ดินเนอร์ยามเย็นใต้วิวพระอาทิตย์ตกดินไม่น่าพิสมัยเท่าไรนักสำหรับคนมีคดีติดตัว พลรบนั่งตัวเกร็งจะลุกไปไหนก็ไม่กล้า ตักอาหารก็แทบกลืนไม่ลง ความรู้สึกประหลาดจุกแน่นกลางอกคล้ายหายใจไม่ออก จะว่าดีใจก็ไม่ใช่เสียใจก็ไม่เชิง ก็ยายตัวแสบเล่นทิ้งระเบิดลูกใหญ่ไว้ คุยกันไม่ทันขาดคำสาวเจ้าก็หันหลังหนีแต่ไม่วายยักคิ้วกวน ๆ ส่งมาให้หนึ่งที
มันน่าจับมาตีให้ก้นลาย!
“อร่อยไหมครับน้องภู” แพรทองถามเจ้าตัวแสบเสียงอ่อนเสียงหวาน แตกต่างจากอากัปกิริยาซึ่งมีให้ลูกชายแท้ ๆ หล่อนทั้งค้อน ทั้งจิกกัดตามประสาคู่แม่ลูก
“อร่อยครับ ขอบคุณคุณย่า”
“น่ารักจริง ๆ”
“กินไก่อีกนะเดี๋ยวย่าตักให้”
น่องไก่ชิ้นใหญ่ตัดแบ่งออกมาพอดีคำ ภูตะวันยกมือไหว้ขอบคุณท่านอีกหนึ่งครั้ง มารยาทอันดีงามถูกสอนมาด้วยมารดาซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
ปรายดาวเผยยิ้มข้างมุมปากเพราะเอ็นดูเจ้าตัวแสบจับใจ เธอสัมผัสได้ว่าลูกมีความสุข มิหนำซ้ำยังสดชื่นขึ้นอี
