อาเหม็ดรีบกุลีกุจอไปสั่งให้เหล่านางทาสเตรียมที่พักให้องค์สุลต่านและทหารองครักษ์ พร้อมกับเตรียมทหารให้พร้อมเพื่อออกไปจัดการกับพวกชนเผ่าเร่ร่อน และรีบให้คนสนิทส่งจดหมายลับไปให้อามีนหัวหน้าเผ่าโดยด่วน เพื่อยกเลิกแผนการที่จะออกปล้นอีกครั้งในค่ำคืนนี้
พวกเร่ร่อนที่ออกปล้นหายไปหมดสิ้น เงียบจนไม่มีแม้แต่วี่แวว อีซาซุ่มอยู่นานแล้วก็คว้าน้ำเหลว เขากลับที่พัก เมื่อเห็นว่าพวกมันไม่ออกปล้นตามที่คาดเอาไว้
“ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ พวกมันหายไปไหนกันหมด”
ลุตฟีพูดด้วยความสงสัย
“อาจมีคนบอกพวกมันก็ได้ ไม่เช่นนั้นจะรู้ได้ยังไงว่าเราจะจัดการพวกมัน”
อีซาตั้งข้อสังเกต เขาเห็นพิรุธในแววตาของนายกองอาเหม็ดดี แต่เขาไม่พูดออกมา คิดว่าต้องมีอะไรมากกว่าการปล้นธรรมดาที่ชายแดนเป็นแน่
เหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นบ่อยครั้งสมัยบิดาครองราชย์ บางคราบิดาเล่าว่าพวกมันหายไปแบบไร้วี่แวว
บิดาให้นายพลสุกรีนำกำลังทหารไปปราบ รวมถึงต
