“อุ๊ย!! ใส่ได้เหรอจ๊ะ”
“ไม่ได้หรอกค่ะ แต่ว่าอยากใส่ ใส่แต่ชุดมิดชิดแบบนี้ตั้งแต่เด็ก เบื่อเหมือนกัน แค่คิดเล่นๆ ดูเท่านั้น จริงๆ ใส่ไม่ได้หรอกค่ะ”
พาตีเมาะเกาศีรษะไปมา ก่อนขอตัวอีกครั้ง มาเลย์น่าส่ายหน้าไปมาถึงความซุ่มซ่ามของพาตีเมาะ
“วัดตัวเสร็จแล้วเหรอ”
อีซาถามด้วยแววตารักใคร่ เมื่อช่างที่เป็นนางทาสและพาตีเมาะออกไปจากตำหนักเรียบร้อยแล้ว
“เสร็จแล้วเพคะ ขอบพระทัยฝ่าบาทมากเพคะ”
มาเลย์น่าตอบเสียงหวาน หอมแก้มเขาฟอดใหญ่ แล้วเอาใจด้วยการรินน้ำชาถวาย
“ฉันจะพาฮันนี่ไปดูการทำเครื่องประดับ”
เขาพูดหลังจากดื่มน้ำชาเรียบร้อยแล้ว
“เครื่องประดับหรือเพคะ”
มาเลย์น่าเลิกคิ้วถามด้วยความอยากรู้
“ใช่ เครื่องประดับที่เป็นทองคำส่งขายที่ตะวันออกกลาง ประเทศในกลุ่มอาหรับ ที่นี่มีช่างมากมาย ทองคำพวกนี้ขายดี ชาวต่างชาติต้องการทองคำลายสวยแปลกตาเมื่อไปแสวงบุญ รวมถึงใส่อวดกันตอนออกบวชแล้ว หรือหมดเดือนถ
