อยู่ร่าสะดุ้งตกใจ ดวงตาสวยใสไหววูบทันทีที่สบกับดวงตาวาวโรจน์ของเขา ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อ ต้องตกใจจนแทบสิ้นสติเมื่อริมฝีปากร้อนรุ่มบดเบียดรุกล้ำเอาแต่ใจ ความรุนแรงไร้ความปรานีทำให้ร่างบอบบางดิ้นหนี หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ เธอรับมือกับความร้อนแรงของเขาไม่ไหว
“เธอกล้าดิ้นเรอะ รู้ไหมว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนดิ้นหนีฉันสักคน มีแต่จะเปลื้องผ้าแล้วกระโจนหาฉัน และถ้าจะดิ้นจริง คงดิ้นเร้าอยู่ใต้ร่างฉันเท่านั้น”
ริมฝีปากรุ่มร้อนผละออกห่าง เมื่อจูบจนสาแก่ใจ ริมฝีปากบางจิ้มลิ้มหอบกระเส่าบวมช้ำทันทีที่เป็นอิสระ
“พระองค์เป็นถึงเชื้อพระวงศ์สูงศักดิ์ เหตุใดจึงกดขี่คนอื่นเยี่ยงนี้” อยู่ร่าดิ้นรนหนีแต่ไม่หลุดจากอ้อมแขนแกร่งที่กอดแน่นรัดรึง
“ปากดีนักนะอยู่ร่า แล้วเธอจะเสียใจที่พูดเช่นนี้ เพราะจากวินาทีนี้เป็นต้นไป เธอหมดสิทธิ์พูดนอกจากครางกระเส่าอยู่ภายใต้ร่างฉันเท่านั้น อวดดีนักนะเวลาเจอฉันทำเป็นเมินเฉยดีนั
