โรงพยาบาล
เมื่อมาถึงโรงพยาบาลนาเดียก็มาเจอคุณหมอยืนคุยกับพยาบาลสาวสวยอยู่หน้าห้องทำงาน
ฟู่วววว~
ร่างเล็กพยายามตั้งสติและหายใจเข้าออกช้าๆ เผื่อจะทำให้เธอใจเย็นลงบ้าง และพยายามคิดถึงคำที่คุณหมอบอกเอาไว้ว่าให้เชื่อใจและมีเหตุผลให้มากๆ เธอจึงต้องรีบปรับอารมณ์ให้เป็นปกติจะได้ไม่ต้องคิดอะไรฟุ้งซ่าน
นาเดียนั่งแอบมองคุณหมออยู่สักพัก เพราะเธอไม่ได้บอกเขาก่อนว่าจะมาหาที่โรงพยาบาล ในขณะที่เธอกำลังนั่งคิดอะไรเพลินๆ แต่พอจะมองหาคุณหมออีกที เขาก็หายไปเสียแล้ว
‘หายไปไหนนะ เผลอแป๊บเดียวเอง’ นาเดียมองไปรอบบริเวณ ก่อนจะลุกขึ้นเดินตามหา แต่ก็ไม่เจอคุณหมอ
นาเดียจึงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพานขึ้นมากดโทรหาพี่หมออย่างไม่รอช้า และถือสายรออยู่นานกว่าชายหนุ่มจะรับสาย
“พี่หมออยู่ไหนคะ?” นาเดียถามขึ้นเมื่อปลายสายกดรับ
(พอดีพี่มีเคสด่วนก็เลยออกมาข้างนอก แล้วหนูอยู่ไหนครับ)
“หนูมาหาพี่หมอที่โรงพยาบาลค่ะ”
(งั้น
