ตอนที่ 54
ผู้ปราถนาดี
แม้พละกำลังจะอ่อนแอเพียงใด แต่วิชาในการควบคุมอาคมและเครื่องรางของ พ่อครูไกรศร นั้นถือว่าแกร่งกล้านัก โดยปกติแล้วหากเป็นการต่อสู้ทางจิตไสยศาสตร์สายขาวมักได้เปรียบกว่าสายดำ เพราะถือว่าละกายหยาบและจะมีความเป็นอิสระคล่องตัวกว่าสายดำมากนัก
แต่ทั้งนี้ ฝั่งหมอผีจเร นั้นได้เปรียบในแง่ที่ว่าตนมีพละกำลังของผีเลี้ยงในมือมากกว่า และนี่ถือเป็นจุดเด่นที่มันใช้มาหลอกล่อที่จะให้เหล่าภูตผีที่หิวโหยนี้รุมทึ้งจิตของ พ่อครูให้แดดิ้นไม่สามารถกลับร่างได้
ปึกๆๆ กรรๆๆ
การต่อสู้ที่กินเวลากว่าหลายชั่วโมง จึงเหมือนลูกสมุนของพ่อครูจะเริ่มอ่อนพละกำลังลงทั้งธนูควายและเหล่าเสือโคร่ง
ฉึก!!
“อ๊ากๆ โอ๊ย”
จังหวะนั้นที่หอกของ หมอจเร พุ่งเข้ามาและปักยังไหล่ซ้ายของ พ่อครูอีกรอบ เพื่อย้ำตรงแผลนั้นให้ร่างของจิตมีกลิ่นคาวเลือด เพื่อที่เหล่าสัมภเวสีที่หิวโหยจะได้กรูเข้าไปรุมทึ้งร่าง
“เฉียดไปนิดเดียว
