ผู้ถูกเลือก
1420 Words
ตอนที่ 3
ผู้ถูกเลือก
...แต่เหมือนไม่เป็นผล วิไลอาจจะรับเชื้อปอบมาจริงๆ
จำปา ได้แต่นึกถึงวันที่ตัวเองเดินไปบ้านยายสายในวันที่รู้ว่าจะเป็นวันที่ปอบตนนั้นจะสิ้นใจ และได้บอกสิ่งที่จะเป็นผลกระทบกับ วิไล ลูกสาวของแกแล้ว ซึ่งคาดว่ายายสายน่าจะให้วิไลเผาทำลายทุกสิ่งที่เกี่ยวข้องกับไสยเวทย์ดำทั้งหมด เพื่อไม่ให้สืบต่อมายังบุตรสาวเพียงคนเดียว
แต่ทั้งนี้การเผาทำลายอาจไม่สามารถทำลายเชื้อได้ เพราะการสืบต่อมิใช่เพียงยายสายเท่านั้น แต่เป็นอำนาจมืดที่ส่งต่อมาหลายชั่วอายุคน
บางทีในวันนั้นที่วิไล เจอกับ ภพ ครั้งแรก หล่อนอาจจะใช้ของเสน่ห์ใส่ภพจนชายหนุ่มหลงไหล จนโงหัวไม่ขึ้นในเวลาต่อมา และหากเป็นเช่นนั้น จำปาเองก็อดที่จะห่วง ภพ ไม่ได้
เขาควรจะได้ใช้ชีวิตที่ดีต่อไป หลังจากผิดหวังจากเปีย หรือหากต้องคบหากับ วิไล จริงๆ ควรจะเป็นความต้องการลึกๆในใจของเขาเอง มิใช่เกิดจากไสยเวทย์ดำเช่นนี้
“อ้าวคุณภพ สวัสดีจ้ะ”
ไอ้กล้า เอ่ยทักเมื่อเห็นรถเก๋งสีแดงของลูกชายเสี่ยซ้ง มาจอดหน้าเรือนใหญ่ ก่อนที่ร่างหนาขาวตี๋ของ ภพ จะก้าวลงจากรถ ด้วยท่าทางอิดโรย สายตาของเขาดูเหม่อลอยคล้ายเหนื่อยอ่อนเต็มที ต่างจากทุกครั้งที่เขาจะดูสดใสเสมอ
“เป็นไงกันบ้างกล้า ไม่เจอกันนานเลย พอดีผมไม่ค่อยสบายเป็นใข้ปวดหัวบ่อย กินอะไรก็ไม่ค่อยลง ว่าจะมาคุยกับพ่อครูเรื่องผลผลิตมันสำปะหลัง ก็เพิ่งจะมีโอกาสได้มา”
ภพ เอ่ยเสียงอ่อนเหมือนไม่มีแรง สายตาที่มองจำปา ดูเศร้าสร้อยอย่างเห็นได้ชัด
“พ่อครูน่าจะตื่นแล้วจ้ะ พวกฉันเพิ่งเตรียมสำรับเช้าเสร็จ คุณภพทานมื้อเช้าด้วยกันก่อนนะ”
จำปา เอ่ยบอกอย่างกระตือรือร้นและหันมองไปยังรถ ด้วยคาดว่า วิไล อาจจะมาด้วย แต่ไม่พบแม้แต่เงาของเธอ และ ภพ เหมือนจะเข้าใจความคิดของเธอ
“วิไลเขาไม่ได้มาด้วยหรอกเขาอยู่บ้านเขา เวลาเขาไปอยู่ด้วยชอบมีปัญหากับที่บ้าน ผมเองก็ยังไม่อยากแต่งกับเขาในตอนนี้ตามที่เร่งรัด อยากให้ป๊าใจเย็นกว่านี่ก่อน”
เสียงของ ภพ คล้ายเบื่อหน่ายเต็มทน และจำปา สังเกตได้ว่าใบหน้าของเค้าที่เคยหล่อใสขาวตี๋นั้น เหมือนจะดำคล้ำโดยเฉพาะช่วงบริเวณขอบตานั้นแสนดำคล้ำจนน่ากลัว
“คุณภพ โอเคใช่มั้ย?”
จำปา ถามอย่างห่วงใย แบบที่เธอเคยถามกับเขาประจำ นั่นทำให้ หน้าตี๋ของ ภพ ฝืนยิ้มออกมาเล็กน้อย แม้ในขณะเขาจะรู้สึกกระอักกระอ่วนใจกับอาการที่ไม่ปกติในร่างกาย แต่เมื่อพบกับ จำปา ที่เหมือนเพื่อนที่ดีทำให้เขาสบายใจขึ้นเล็กน้อย
“ก็ไม่โอเคเท่าไหร่ แต่ก็ขอบใจจำปามากนะ”
“ว่าไงคุณภพ ขึ้นมาบนเรือนก่อนซิ”
เสียงพ่อครูตะโกนจากชานเรือนใหญ่ นั่นทำให้ ภพ ยิ้มออกมา แล้วรีบเดินขึ้นบันใดทันที
“ไอ้กล้ายกสำรับเช้ากับน้ำเย็นมาเลย” คำบอกนั้นทำให้ ไอ้กล้า กับไอ้เข่ง รีบกุลีกุจอ ช่วยกันยกสำรับขึ้นเรือนอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหันมามองจำปา
“จำปาเอ็งเป็นเมียพ่อครู ต้องขึ้นไปกินบนเรือนใหญ่นะจะมานั่งกินในลานครัวกับพวกข้าไม่ได้นะพวกข้าได้โดนดุพอดี เดี๋ยวข้ายกสำรับไปสามชุด เอ็งตามขึ้นมาเลย”
จริงซิ! เธอต้องกินข้าวบนเรือนนี่นา
แม้จะชอบการกินร่วมกับสร้อยและคนงานเพียงใด แต่หญิงสาวก็จำต้องเดินขึ้นเรือนตามไอ้กล้า เพื่อไปจัดการมื้อเช้าร่วมกับพ่อครูอย่างเสียไม่ได้
.
“เรื่องผลผลิตมันสำปะหลังเอาไว้ก่อนเถอะคุณภพ เดี๋ยวข้าจะบอกอีกที ว่าแต่อาการตอนนี้เป็นอย่างไงบ้างรึ”
ไกรศร เอ่ยถามเมื่อไอ้กล้ากับไอ้เข่ง เดินลงเรือนไปแล้ว เหลือเพียงตนกับเมีย และภพ แขกของบ้าน ที่กำลังนั่งอยู่หน้าสำรับอาหารที่หอมกรุ่นน่ากิน
“หมอบอกผมภูมิตกเป็นใข้ แต่เหมือนอาการผมไม่ดีขึ้นเลยพ่อครู เหม็นเบื่ออาหารไปเสียทุกอย่างปวดหัวปวดตัว นอนก็ไม่ค่อยหลับ”
ภพ เอ่ยด้วยเสียงเหนื่อยอ่อน มองแกงมะรุมปลาช่อนใส่ขมิ้นที่เขาเคยชอบด้วยท่าทางผะอืดผะอม ทั้งที่เป็นเมนูที่เขาเคยชอบมาก ทุกครั้งที่ได้มาเรือนพ่อครู เขาจะเจริญอาหารมาก เพราะแม่ครัวที่นี่ทำอาหารอร่อยถูกปากเขามาก
แต่ในตอนนี้เขารู้สึกไม่อยากจะตักมาทานแม้แต่น้อย
“พอจะทานสักหน่อยได้รึไม่ เหมือนคุณภพจะโดนของแรงมา หากทานเสร็จถ้าสะดวกข้าจะทำพิธีในห้องให้ ยังไงคุณภพอาจต้องอยู่ค้างที่นี่สักสองสามวัน”
คำบอกของพ่อครูทำให้มือขาวของ ภพ ชะงักเล็กน้อย
“โดนของงั้นรึ จะเป็นไปได้เช่นไรผมเองไม่เคยมีศัตรูที่ไหน หรือว่าจะเป็นพวกพ่อค้าข้าวจากจังหวัดอื่นใส่มา แต่ผมเองระมัดระวังตัวเองอยู่เสมอ ไม่เคยรับของหรือกินอะไรซี้ซั้วถ้าไม่สนิทกันจริง”
ภพ กล่าวด้วยความตระหนก จริงอยู่แม้เขาจะมีเชื้อสายจีน แต่ก็คลุกคลีกับไสยเวทย์ดำของเขมรที่รอบตัวอยู่เสมอ และเขาเองค่อนข้างระมัดระวัง หลังจากได้รู้จักกับพ่อครู ยิ่งได้ทำงานที่ต้องขัดแย้งผลประโยชน์กับคนมากมาย นั่นทำให้เขาไม่ไว้ใจใครง่ายๆ
จำปา ได้แต่ก้มหน้าฟังทั้งสองอย่างตั้งใจ ใจอยากจะตะโกนบอกเหลือเกิน ...ก็ของจาก วิไล นั่นแหละ ฉันเป็นคนเขียนนิยายฉันรู้ดี หล่อนตั้งใจจะจับภพเพื่อจะหลอกให้หลงใหล
“ข้าแค่สงสัยว่าใครแต่ยังพูดไม่ได้หากไม่มีหลักฐานเพียงพอ ขอข้าแน่ใจกว่านี้อีกหน่อย”
พ่อครูชิงพูดขึ้นก่อน ตัวเขาเองเดินทางไสยเวทย์ทั้งขาวและดำ การจะปรักปรำใครนั้นเขาไม่ทำแน่นอน แม้ตอนนี้จะมั่นใจพอควรว่าเป็นใคร แต่ขอเวลาหาหลักฐานที่มัดแน่นกว่านี้เสียก่อน
แต่ตอนนี้การช่วยชีวิต ภพ คือสิ่งสำคัญที่สุด
เพราะของดำนั้นหากอยู่ในตัวใครนานมันจะเกาะกินวิญญานและตัวตนของผู้รับไปเรื่อยๆ จนตายไปในที่สุด ไม่ต่างจากผัวของยายสายแต่อย่างใด
“ฮึกๆ โอ๊ย”
เสียงร้องครวญครางของ ภพ ดังมาจากห้องพระ หลังจากเขาเปลี่ยนชุดขาวและเข้าไปในห้องพร้อมกับพ่อครู โดยมีไอ้กล้ากับไอ้เข่งขึ้นไปทำพิธีด้วย ส่วนจำปา กับสร้อยยกสำรับลงมาด้านล่างยังลานครัวเพื่อล้างทำความสะอาด และเตรียมจะแล่ปลาเผื่อทำปลาแดดเดียวตากไว้
“น่าสงสารคุณภพจัง”
สร้อยเอ่ยเบาๆ เมื่อชะเง้อคอมองไปด้านบน ทุกครั้งที่น้ำมนต์และคาถาปัดเป่าใส่ร่างของเขา เสียงร้องด้วยความทรมานก็จะดังออกมาอย่างต่อเนื่อง
“นั่นนะซิ แต่ไม่เป็นไรหรอกฉันเชื่อว่าพ่อครูช่วยคุณภพให้กลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ คุณภพเองก็เป็นคนดีเขาจะต้องปลอดภัยจากมารผจญทั้งหลาย”
จำปา เอ่ยบอกสร้อย และเพื่อเอ่ยปลอบใจตัวเองด้วย ไม่ว่าจะอย่างไร เธอก็ปราถนาอยากให้พระเอกรองมีที่ชีวิตที่ดีตามครรลองที่ควรจะเป็น
พลัน! เสียงแหลมหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง
“คุณภพ!มาที่นี่รึ?”
แม้ไม่เห็นไปมอง แต่ก็รู้ว่านั่นคือเสียงของ วิไล และหล่อนกำลังมาตามภพ ด้วยความขุ่นเคืองใจ
“ชะ..ใช่ ตอนนี้อยู่บนเรือนกับพ่อครู”
สร้อยเอ่ยเสียงสั่น เมื่อหันหน้าไปเจอกับ วิไล ใบหน้างามผุดผาดนั้นฉายแววโกรธขึ้งอย่างไม่พอใจ เมื่อตระหนักได้ว่า ภพ อยู่บนเรือนและกำลังทำพิธีบางอย่างกับพ่อครู
มือของวิไลกำเข้าหากันแน่น สายตาแดงก่ำมองบนเรือน แต่ความร้อนรุ่มนั้นทำให้หล่อนไม่สามารถจะเดินขึ้นไปได้
....เรือนใหญ่ของพ่อครูช่างร้อนยิ่งนัก
***********************
- Writer
