เนื่องจากเอกสารเกี่ยวกับทางการเงินต้องใช้ความละเอียดอ่อนพอสมควรจากที่คิดว่าน่าจะสักครึ่งชั่วโมงคงจะเสร็จเรียบร้อย แต่กลายเป็นว่าตอนนี้เกือบชั่วโมงครึ่งกว่าพ่อเลี้ยงหนุ่มจะจัดการเอกสารกับผู้จัดการของโรงงานเสร็จ ใบหน้าหล่อคมคายขมวดคิ้วด้วยความงุนงงเมื่อเข้าไปในห้องผู้ป่วย ทุกอย่างในห้องเงียบกริบแถมยังมีแม่บ้านมาจัดการทำความสะอาดห้องเรียบร้อยในตอนนี้
"ผู้ป่วยในห้องนี้ไปไหนแล้วครับ"
"อ๋อ เก็บของกลับบ้านไปแล้วค่ะ" ห๊ะ! ตอนนี้คำถามมากมายเริ่มพุ่งเข้ามาในสมองของเขา แก้มบุ๋มกับกลอยใจรีบไปไหน หรือว่าจะงอนที่เขาลงไปนานเกินกว่าที่เวลาบอกให้ เขาพยายามกดโทรศัพท์หาแม่ของลูก แต่สัญญาณที่เขาได้ยินอยู่ในตอนนี้คือ คล้ายว่าเธอจะบล็อกเขาไปแล้ว มือไม้เริ่มชา มือหนากดโทรศัพท์ลงไปถามการเงินข้างล่าง ค่ารักษาพยาบาลลูกหลักล้าน เธอจ่ายเรียบร้อยแล้ว ด้วยเงินของใคร ไหนบอกว่าไม่มีเงิน นี้เธอกำลังเล่นตลกอะไรเขา
