Chapter Twenty Three
KRISTINE
NAUPO ako at hinayaan ko na lang siyang maghain ng almusal ko. Pinagmamasdan ko lang siya habang naghahain siya ng pagkain.
“Ipinagtira ka talaga ni nanay dahil hindi ka dumalo kagabi. Sinabi ko naman sa kanila na may emergency kaya hindi ka nakapunta,” aniya.
“Sorry talaga ha,”
“Sa susunod, magpaalam ka muna sa akin para maayos ha?” seryoso niyang sabi.
“Opo mahal. Sorry,”
“Sige na. Kain ka na. Kung hindi ko pa naalalang may susi ako sa bahay mo ay hindi ako makakapasok dito,”
“Teka, wala ka bang trabaho?”
“May inutusan akong papalit sa akin kina Aling Gara,”
“Wow, bossing,”
“Eh mas kailangan nung tao ang pera kaya hinayaan ko na. Magaling din naman iyon basta galing sa akin,”
“Ikaw na ang the best,”
“Inuuto mo lang ako,”
“Ikaw uutuin ko? Mahal
