Chapter Thirty One
KRISTINE
HABANG nakatingin ako sa mga ilaw ng poste na nakahilera sa gilid ng lansangan palabas ng San Lorenzo ay unti-unti kong naalala ang gabi kung saan ay nasira ko ang bagay na hindi ko kailanman naisip na mahahantong sa ganito.
Araw ng Linggo, ang huling ng misyon ko upang bigyan sana ng magandang alaala ang paghihiwalay namin ng landas ni Macky. Sa mga nagdaang araw, binigyan ko siya ng mga magagandang alaala na hindi ko alam kung paano ko tatapusin.
Pagkatapos ng hapunan sa bahay nila ay ang pagtatapos din ng lahat sa amin. Hindi ko inexpect ang masasakit na sasabihin niya dahil na rin sa mga kagagawan ko.
Sa wakas ay nasabi ko na rin sa kanya at kinaya ko nang sabihin, pero sa huling araw pa kung saan ay kasama namin ang mga magulang niya.
“Patawari
