The Unnoticed

'Anak, nagmamakaawa ako sa iyo! Tigilan mo na ang pakikipagbasag-ulo dahil wala iyang maidudulot na maganda sa iyo!' 'Dadalhin kita sa Maynila dahil nandoon ang Kuya mo. Sana naman, sa pag-alis mo sa lugar na ito, mabali na 'yang sungay mo.' 'NAPAKALIIT lang ng puso pero kapag ito'y tumibok, buong pagkatao mo ay maaaring mabago.' Ang pag ibig para talagang magnanakaw. Bigla-bigla na lang kung dumating at ang rude lang dahil wala man lang pasabi. Nakakatawa dahil minsan kung sino pa 'yung pinaka-kinaiinisan natin o di naman kaya 'yung hindi pa natin inaakalang magkakagusto sa atin ay siya pa lang nakatadhana na makasama natin panghabangbuhay. May kasabihan nga, di ba? "The more you hate, the more you love." Pero iba kasi. I belong to the lowest section of popularity pyramid ng school. Napapabilang ako sa mga taong itinuturing na walang silbi, takbuhan kapag bored 'yong mga nasa itaas at gusto ng entertainment sa buhay. Kami 'yong binu-bully at ginagawang kakat'wa. Sa tatlong taon kong pamamalagi sa St. Emilion Academy, normal na sa akin ang makutya, mapaglaruan, kung minsan pa, madawit sa prank ng mga itinuturing na maharlika. Hindi naman ako pumapalag dahil kapag ginawa ko iyon, mas lalong mapapahamak ang buhay ko. Tiniis kong lahat, at titiisin ko hanggang sa makapagtapos ako dahil hindi ko kayang magbigay ng problema sa aking mga magulang. Kung kaya ko namang i-endure ang kahihiyan, ang sakit? Edi sasarilihin ko na lang. Ang paaralang St. Emilion Academy ay tapunan ng mga spoiled brat, badass, happy go lucky, elite at mga kagaya ko... Loner, pero may ibubuga. Kung may magbabakasakali na may umamin sa akin isang araw, hindi ko masasabi na pagkagusto talaga ang nararamdaman ng taong iyon. I mean, hindi ako maniniwala. Dahil una sa lahat, sinong aamin sa isang katulad kong hindi sikat? Para saakin, 99.9 percent ang chance na pinaglalaruan lang nila ako dahil bored sila. O di naman kaya, pustahan lang. Tutal uso na ngayon ang ganoong set-up lalo na sa mga malalaking University na may mga maaangas na estudyante. Naniniwala ako na darating na lang nang kusa ang pag ibig. Ang kailangan lang talaga ay matiyagang paghihintay. Ang kaso, paano kung ang dumating sa iyo ay hindi mo gusto? Paano kung may iba kang hinahangad, hinihintay? Kaya imbes na i-grab ang opportunity na dumating, pinakawalan mo na lang kasi hindi mo kayang magpaka-martyr at magtiis sa relasyon na alam mong ekis sa panlasa mo. Paano rin kung wala nang dumating after mong palagpasin ang once in a lifetime na opportunity na magkaroon ng partner? Magsisisi ka ba? Iiyak? Hahaha! Di bale, hindi naman siguro masamang tingnan kung tumandang mag-isa ang isang babae. At isa pa, ayaw ko ring pumasok sa mundo ng pag-ibig dahil alam kong kapag nahigop ako ng malakas na pwersang iyon, mahirap nang lumabas. Natatakot akong masaktan, umiyak, makaranas ng heartbreak at magdusa kapag nag-failed 'yong relationship na pinasukan ko. Kaya ngayon pa lang, humihiling na ako kay Kupido na wag niya sana akong paglaruan. Dahil kung ang maibibigay lang ng pag-ibig ay sakit? Ayaw ko nang umibig pa. DEINA 'Hay naku, Bianca! Why did you let your progeny enter St. Emilion Academy? I've heard a lot of rumors about that cursed school!' "Ano ka ba mare, masyado ka namang judgmental! Maganda naman at very competitive ang school na 'yon, kaya doon ko pinag-aral si Deina." HAYS, cursed school? Siguro nga pwede nang tawaging gano'n ang St. Emilion, kung saan ako pumapasok ngayon. Sa dami ba naman ng mga mag-aaral na may masasamang ugali na nag-aaral doon, hindi mo aakalain na normal na paaralan ang SEA. At ang malupit pa, hindi lang awards ang ibinibida nila kung hindi kaakibat na ng pangalan nito ang pagkakaroon ng bad reputation dahil sa bullying case. Dedma naman ang faculty dahil mas lalong nag-i-increase ang popularity ng school sa mga chismis na totoo. May gano'n pala? Chismis pero totoo? Basta! Ewan ko nga kung bakit sa dinami-rami ng magagandang schools, 'yong talagang respetado at high quality, mas maraming gustong mag-aral sa 'cursed school' kuno. Gets ko naman kung bakit ako ipinatapon ni mommy sa SEA. Hindi ako mayabang na tao pero may kaya ang family namin. Pero sabi nila, hindi raw obvious dahil kung umakto raw ako ay parang pinalaki sa iskwater. Basagulera, imbes na mag-inarte katulad ng mga mayayaman. At kung magsalita raw ako, akala nila lumaki ako kasama ang mga jeprox sa kanto. Dahil sa mabaho kong ugali, sinisi ni mommy 'yong dati kong school kung bakit asal-kalye ako ngayon. Kaya ang naisip niyang paraan para bumango 'yong name ko at 'yong reputasyon ni mommy bilang isang ina, ipinatapon niya ako sa St. Emilion, na akala niya ata ay rehabilitation. Nagbabakasakali siya na kapag inilagay ako kasama ang mga mayayamang nilalang ay maa-adapt ko ang pagkamaarte nila at ma-correct 'yong attitude ko. Ang hindi niya alam, 'yong mga mag-aaral sa SEA ay mas cheap pa ang ugali kaysa sa taong pagala-gala sa kalye. Hindi naman ako pumalag dahil nagmakaawa ito sa akin. We're not close before because she loves her work more than us. Simula noong mawala si dad sa mundo, trabaho na ang naging takbuhan niya para makalimot, to the point na hindi niya na ata natatandaan na may mga anak siyang naghihintay sa kanya. Pero ngayon, bumuti naman na ang relasyon naming dalawa, hindi ko alam kung paano nagsimula at ano ang dahilan. Pero iniisip niya na dahil iyon sa pagpasok ko sa St. Emilion. Ayaw ko nang halungkatin at alalahanin ang tungkol sa side ng family ko dahil matigas man ang aking ulo, malambot ang aking puso. Maniwala man si Batman o hindi. Speaking of awards ng SEA, laman ng EfB news feed ko ang tungkol sa pagkapanalo ng mga representative sa Inter high na ginanap bago magtapos ang school year, noong nakaraang buwan lang. At hindi lang 'yon, bali-balita rin na maraming nag-dropped out na students na nagbuhat pa sa iba't ibang lugar dahil hindi na nila kinaya ang mga pambu-bully at discrimination na nangyayari sa loob. Kalat sa GC ng last section ko ang tungkol sa topic na iyon. Hays, sumasakit na ang kamay ko sa kakasulat sa diary na 'to. Bakit ko ba naisipang ilathala rito kung paano at ano ang dahilan kung bakit ako nasa St. Emilion?