บทที่ 2 เอาจนร้องขอชีวิต 2

1783 Words

นิ้วโป้งแกร่งของออสตินขยี้ไปยังติ่งใจกลางความเป็นสาว แล้วขยับยัดส่วนใหญ่โตของตัวเองเข้าไป ก่อนจะโน้มตัวเข้าไปหา โดยที่สองมือเล็กปัดป่ายไปทั่วแผ่นหลัง ของเขา “เอาออกก่อน...มัน...มันแน่น...หายใจไม่ออก” “ไม่ได้ชักออกไม่ได้ ต้องยัดเข้าเท่านั้น” คนอย่างออสตินไม่มีวันที่จะปรานีเหยื่อเด็ดขาด ต่อให้เป็นครั้งแรก ก็เถอะ “แต่...อื้อ...” ริมฝีปากช่างเจรจาอวดเก่งเมื่อตอนต้นถูกปิดพร้อมกับส่งเสียงครางในลำคอ โดยที่ร่างใหญ่ยังคงแช่ค้างอยู่อย่างนั้นแล้วค่อย ๆ ขยับเข้าที่ละนิดแล้วก็ถอนออกมาและย้ำถี่ ๆ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าคนตัวใหญ่อึดอัด แค่ไหน แต่หากเขาชักออกตอนนี้ที่พยายามมาทั้งหมด จะสูญเปล่า เสียงที่ร้องงึมงำในลำคอเปลี่ยนเป็นเสียงครางหวานอย่างต้องการ ความรู้สึกของข้าวหอมยามนี้เหมือนถูกความต้องการและความเจ็บปวดกัดกินร่างกาย จนเมื่อความเป็นชายของเขาเสียบเข้าลึกจนสุดโคนโดยไม่รู้ตัว หญิงสาวก็รู้สึกอยากให้เขาขยับจนต้องผลักใบหน้า ที่กำลังจะโน้มลงมาเพื่อจูบเธอออก “ฮึก...ขยับ...เร็วเข้า...อื้อ...ทรมานช่วยหน่อย” คนตัวใหญ่พยักหน้ารับทันที ยิ่งได้ยินเสียงเร่งเร้า เขาก็ยิ่งเร่าร้อน ยิ่งคนตัวเล็กดิ้นพร่าน ยิ่งทำให้อยากขยับแรง ๆ ข้าวหอมรู้สึกคล้ายกำลังถูกเหวี่ยงขึ้นและลงตามแรงเคลื่อนขยับเข้าหา ความร้อนในกายสาวทำให้เธอรู้สึกทรมานจนอยากปลดปล่อย สองขาโอบรัดสะโพกแกร่งเอาไว้ราวกับกลัวว่ามันจะหลุดออกจากร่างกายของเธอ “อื้อ...ช่วยหน่อย” “ให้พี่ช่วยอะไรครับคนสวย” เสียงแหบพร่าครางแผ่ว ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าสวยที่ฉ่ำไปด้วยอารมณ์สวาท ริมฝีปากของคนตัวเล็กเม้มเข้าหากันแน่น แล้วเธอก็กัดริมฝีปากล่างอย่างยั่วยวน เสียงลมหายใจของทั้งสองคนสูดเข้าออกถี่รัว จนร่างเล็กที่มีหน้าอกอวบใหญ่กระเพื่อมขึ้นลง เสียจนละสายตาไม่ได้ ทำให้ต้องโน้มใบหน้าเขาไปดูดดึงเต้าอวบอย่างย่ามใจ เสียงดูดกินเต้าตึงของข้าวหอมอย่างมูมมาม แต่คนตัวเล็กกลับไม่รู้สึกเจ็บทั้งอยากให้เขาทำแรงขึ้นอีก จึงเร่งเขาด้วยเสียงกระเส่า “ดูดแรง ๆ ...อื้อ...เอาแรงอีก” ไม่เพียงแค่เสียงที่เร่งให้เขาทำแรง ๆ สองมือของเธอก็ยังจิกเข้าที่แผ่นหลัง แต่ทว่าคนตัวใหญ่กลับไม่รู้สึกระคายผิวแม้แต่น้อย กลับยิ่งสร้างอารมณ์กำหนัดให้ทะยานพุ่งขึ้นอีก จนร่างใหญ่ถอดลำกายออกแล้วกระแทกเข้าไปใหม่ให้หนักหน่วงและแนบสนิทมิดด้ามกว่าเดิม ใบหน้าสวยยามนี้ชื้นด้วยเหงื่อที่ผุดขึ้นตามกรอบใบหน้า พอ ๆ กับน้ำหวานที่ไหลออกมาเคลือบส่วนที่แข็งขืนจนมีความมันวาว และนั่นทำให้การกระหน่ำกระแทกกระทั้นยิ่งสนุกขึ้นอีก เพราะมันลื่นขึ้นจากตอนแรกที่คับแน่นแทบผ่านไปไม่ได้ กลิ่นคาวของเลือดพรหมจรรย์เคล้ากับกลิ่นน้ำหวาน คละคลุ้งเต็มห้องเชือดของออสติน แต่มันกลับทำให้รู้สึกหลงใหลอย่างบอกไม่ถูก ยิ่งมองใบหน้าเล็กที่ส่ายหน้าไปมาบนที่นอนกับสองมือที่เลื่อนจากจิกแผ่นหลังของเขาไปขยุ้มที่เตียงนอนแทน ยิ่งรู้สึกว่าเซ็กส์คืนนี้ของเขามันช่างเร้าใจ เสียจริง เมื่อเสียงครวญครางเริ่มดังถี่รัวพร้อมกับใบหน้าที่เชิดขึ้น ทำให้เขาต้องเร่งเร้าส่งเธอให้ถึงสวรรค์ในครั้งแรก แต่ทว่าเขายังไม่แตกจึงต้องเร่งตามไปติด ๆ เมื่อน้ำแรกของเขาผ่านไป ถุงยางอันใหม่ก็ถูกสวมเข้าแทนที่อันเก่า ก่อนจะจับร่างเล็กนอนคว่ำแล้วโก้งโค้งให้เขาสอดเสียบเข้าไปด้านหลัง เสียงครางไม่ได้ศัพท์ของคนอวดดีไม่ต้องบอกก็รู้ว่ามันฟินแค่ไหน เมื่อเขาขยับด้านหลังจนเมื่อยก็เปลี่ยนเป็นจับขาเรียวขึ้นพาดบ่า แล้วก็ขยับบั้นเอวถี่รัวโดยไม่ฟังเสียงร้องขอชีวิตจากอีกคนเลยสักนิด เขาไม่รู้ว่าเธอเสร็จสมไปกี่ครั้ง แต่รู้ว่าเขาเพิ่งเสร็จไปสามครั้งแล้ว เขาจึงจะให้เธอได้หยุดพักยกก่อน เมื่อร่างกายใหญ่ถอดถอนลำท่อนของตัวเองออก พร้อมกับริมฝีปากที่ฝังเข้าตรงหน้าอกทำรอยคิสมาร์กเอาไว้ ทั้งที่เมื่อก่อนเขาเกลียดการทำอะไรแบบนี้ที่สุด แต่ครั้งนี้เขากลับอยากทำอะไรแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ‘ฉันคือเจ้าของเธอ’ เสียงในหัวของคนตัวใหญ่ดังขึ้น โดยที่ไม่เข้าใจความรู้สึกนี้เช่นกัน ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกับเขากันแน่ ร่างกายเล็กหอบเหมือนไปวิ่งมาราธอนยี่สิบกิโล แต่ใบหน้ากลับเปื้อนด้วยรอยยิ้ม แม้ว่าจะเจ็บปวดตรงกลางกายมากก็ตาม พร้อมคำนิยามที่ให้กับครั้งแรกว่า ‘มันสุดยอด’ ^__^ ข้าวหอมเปิดไฟให้สว่างขึ้น ขณะที่คนตัวโตกำลังทำธุระในห้องน้ำ พร้อมมองเศษซากถุงยางที่หมดไปสามชิ้นอย่างภาคภูมิใจ “ฉันได้พี่ออสตินแล้ว” เธอพูดอย่างผู้หญิงกร้านโลก ทั้งที่เพิ่งผ่านผู้ชายมาแค่คนเดียว แต่แค่คนเดียวก็เหมือนผ่านมาเป็นสิบคน หากเขาจะเซ็กส์ดีและเร่าร้อนขนาดนี้ เธอหยิบเสื้อผ้าที่กระจัดกระจาย โดยเฉพาะชั้นใน ที่ตอนนี้เปียกแฉะไปหมดแล้ว จากนั้นก็ใส่มันลวก ๆ ก่อนจะหยิบธนบัตรจำนวนสามใบเทาวางไว้ที่เตียงนอน แล้วก็ลากสังขารตัวเองที่เพิ่งประกอบร่างเสร็จออกจากห้องไป Rrrrrrrrr เมื่อออกจากห้องมาได้ เสียงเรียกเข้าจากเพื่อนสาวก็ดังขึ้นทันที “ว่าไง” เสียงอ่อนเพลียเอ่ยออกมา แม้จะพยายามทำให้เหมือนปกติ แต่เธอรู้ว่ามันไม่ปกติสักนิดเดียว “อยู่ไหน หรือลากผู้ชายไปกินในน้ำแล้ว” เสียงอบเชยดังออกมาอย่างหัวเสีย ที่เพื่อนของเธอบอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำ แต่กลับไปนานถึงสองชั่วโมง “กำลังออกไป เจอกันที่จอดรถนะ...” “เออ รีบมาล่ะเหลือแค่แกคนเดียว หากไม่รับสายฉันทิ้งจริง ๆ ด้วย” อบเชยพูดอย่างหัวเสีย หากไม่ใช่เพื่อนเป็นผู้หญิงล่ะก็ป่านนี้ไม่รอแล้ว เมาทีไรหนีกลับก่อนตลอด เสียงกดชักโครกดังขึ้นในห้องน้ำ ตามด้วยเสียงเปิดประตูออกมา แต่ทว่าร่างที่เขากำลังอย่างฟัดได้ที่บนเตียงกลับหายไปแล้ว... “ข้าวหอม...ข้าวหอม” เขาร้องเรียก ทั้งเดินดูไปรอบ ๆ กลับไม่พบแม้แต่เงาของยายผู้หญิง ที่เขาเพิ่งได้ความซิงมาครอง แต่ที่น่าเจ็บใจยิ่งกว่าก็คือธนบัตรใบละหนึ่งพันบาท จำนวนสามใบที่อยู่บนเตียงนั่นคือหยามศักดิ์ศรีเขามาก “ฮะ...สามพันเนี่ยนะ! ยายตัวแสบอย่าให้เจอนะ” เขาคาดโทษยายผู้หญิงที่ทำให้เขาปั่นป่วนเพราะยังปลดปล่อยได้ไม่สุดไม่พอ ยังให้ค่าตัวเขาแค่สามพัน เธอต้องให้ผิดแน่ ๆ มันต้องสามหมื่นถึงจะถูก ทำให้ขนาดนี้ให้มาได้แค่นี้ นี่ออสตินเชียวนะ ผู้ชายที่สาว ๆ ต่างอยากติดมากที่สุดในมหาวิทยาลัย ฮ่า ฮ่า ฮ่า... เสียงหัวเราะครืนดังขึ้นทันที เมื่อเรื่องนี้ถูกพูดถึงในวงสนทนาหลังจากออสตินหนุ่มสุดมั่น ที่เคยไปเที่ยวปรามาสคนอื่นเอาไว้ว่าไม่มีใครจะสู้เขาได้ในเรื่องบนเตียง ที่เจ้าตัวมั่นใจว่าเด็ดที่สุดจนหญิงติดไม่เลิก แต่กลับมีค่าตัวแค่สามพันหลังจากลากยายผู้หญิงที่อยากได้เขาไปนอนด้วย “กูว่าแล้วมึงต้องพลาด เหนือฟ้ายังมีฟ้าโวยยย!” วอร์ผู้ไม่เคยคุยได้ในเรื่องนี้ ในที่สุดเขาก็หาเรื่องทับถมออสตินได้ “อย่าให้กูเจอนะพ่อจะงัดดุ้นฟาดปากให้!” ออสตินดื่มวิสกี้แบบเพรียว ๆ อย่างหัวเสีย ทั้งยังโดนเพื่อนถากถางอีกด้วย แต่ยายข้าวหอมที่เรียนวิทยาเขาหาได้ไม่ยากนักหรอก . . . จากวันนั้นสามวันให้หลัง ข้าวหอมผู้ได้รับการเปิดซิงเป็นที่เรียบร้อยก็ลากสังขารไปเรียนได้ แต่ทว่ากลับโดนเพื่อน ๆ สวดยับ เมื่อรู้ว่าเธอไปฟีดกับพี่ออสตินหนุ่มวิศวะปีสี่เอวดุมา “เป็นไงเดินขาไม่ถ่างแล้ว” อบเชยผู้ช็อตฟีลเพื่อนทุกเรื่องเอ่ยทักยายข้าวหอม ตอนแรกก็ไม่มีใครรู้จนเมื่อเห็นรอยที่เนินนมเพื่อนสาวเท่านั้นแหละ เธอก็โดนซักทั้งคืนแถบไม่ได้นอน ไหนจะยายลลินยังมาขอให้เธอให้คะแนนอีกด้วย และแน่นอนว่าข้าวหอมพูดได้เต็มปากว่าเต็มสิบให้ร้อยไม่หัก “เบา ๆ สิคิดจะให้รู้ทั้งคณะหรือไง วันนี้อาจารย์ทิชาเข้าหรือเปล่า” “เข้าสิยะ วันนี้มีควิซเก็บคะแนนด้วยอ่านมารึยัง” “แคลคูลัสอ่ะนะ ตัดกับวิศวะนี่หว่า” แค่คิดว่าต้องมีวิชาที่ต้องตัดกับวิศวะแล้วยังตัดแบบอิงกลุ่มอีก เท่านั้นก็เรียกว่าความบรรลัยได้มาเยือนสามสาวสุดสวยแห่งคณะวิทยาแล้ว พวกเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าไอ้วิชานี้มันเรียนแล้วได้ใช้ไหม แต่ที่แน่ ๆ มันยากฉิบหาย “วันนี้รุ่นพี่วิศวะมาเรียนด้วยนะ มีบางคนที่ดรอปเรียนไปแล้วมาลงปีนี้กับพวกเรา คาดว่าเขากินหมูแน่นอน” “ทำไมต้องตัดกับวิศวะด้วยนะ มีเอเมื่อไหร่มีเอฟเมื่อนั้น” ข้าวหอมบ่นกระปอดกระแปด จนเมื่อเดินเข้าไปในห้องเรียน แล้วก็ต้องสะดุดตากับคนที่นั่งอยู่หลังสุด เขาใส่แว่นหน้าหล่อยิ้มน้อย ๆ แต่กลับแฝงไว้ด้วยความเยือกเย็นชอบกล แล้วอบเชยก็กระซิบทันที “ผัวมาด้วยเหรอยายข้าวหอม” “ผัวเผออะไรกัน เขาเรียกคู่ซ้อม” เสียงที่กระซิบนั้นดังไปเข้าหูคนหูดีอย่างออสติน พร้อมกับส่งยิ้มเย็นมาให้ คนที่บังอาจเรียกเขาว่าคู่ซ้อมแล้วยังจ่ายเงินให้เขาสามพันในคืนนั้น ‘วันนี้โดนดีแน่ยายตัวแสบ!’

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more