เช้าวันรุ่งขึ้นผิงหยางตื่นแต่เช้าไปดูที่นาสิบหมู่ของตัวเอง พบว่าต้นข้าวแข็งแรงสมบูรณ์ดี ไม่มีแมลงรบกวน คิดย้อนไปถึงว่าหากเป็นโลกที่ตนจากมา ต่อให้ฉีดยาฆ่าแมลงมากเพียงใด เหล่าแมลงก็รบกวนต้นข้าวอยู่ดี จนทำให้คนต้องกินข้าวที่มีสารเคมีตกค้างจนเจ็บป่วยกัน
ในยุคอดีตนี้ป่วยสุดก็ไข้หวัดช่างดีจริง ๆ หากไม่ใช่โรคระบาดคนในยุคนี้ก็ไม่ค่อยป่วยมากนัก ที่ป่วยมากคือขาดสารอาหารกันเสียมากกว่า ดังนั้นข้าผิงหยางจะสร้างอาหารให้โลกนี้เยอะ ๆ เชียวล่ะ
ตอนนี้สร้างความร่ำรวยให้ตัวเองและสหายแล้ว ต่อไปชาวบ้านต้องอยู่ดีกินดี แล้วก็ปลอดภัยถึงจะดี
บ้านเหลียงได้เกวียนวัวคืนจากจางเหว่ยผู้ใหญ่บ้านเหอหนานแล้วจึงขับเกวียนวัวมารอที่บ้านผิงหยาง ได้ยินท่านป้าหลันบอกว่าอาหยางไปดูนาข้าวประเดี๋ยวจะกลับ พวกเขาจึงรอสหายอยู่ที่บ้าน ส่วนน้องสาวของพวกเขาก็เข้ามาเป็นสหายของผิงเหยาและเล่นที่บ้านผิงเป็นประจำ
ต้าเหลียงคิดว่าดียิ่งนัก
