ยามจื่อในช่วงเวลาค่ำคืน ผู้คนในเมืองหลับใหล บรรยากาศแสนสงบปกคลุมบริเวณโดยรอบ ความเงียบงันถูกทำลายลงเพียงเสียงกระซิบของสายลมเป็นครั้งคราวและเสียงร้องของสัตว์กลางคืนที่ห่างไกล ถนนต่างๆ ปราศจากความเคลื่อนไหว มีเพียงรถม้าที่จอดอยู่ท้ายถนนนอกเมืองรอคอยคนเท่านั้น ขณะที่ชาวเมืองซุกตัวในความสงบใต้ผืนผ้าห่ม ดวงจันทร์ลอยสูงขึ้นไปบนท้องนภา เปล่งแสงอันนุ่มนวลเหนือถนนที่ร้างผู้คน เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
ในส่วนลึกของค่ำคืนแห่งคุกมืด นักโทษผู้กล้าหาญคนหนึ่งที่ไม่เกรงกลัวความผิดได้หลบหนีออกมาจากที่คุมขังของศาลาว่าการ ขณะที่ผู้คุมหลับใหลโดยไม่รู้ถึงความวุ่นวายที่กำลังจะเกิดขึ้น นักโทษก็ฉวยโอกาสนี้เพื่ออยากมุ่งสู่อิสระและอ้อมกอดบิดามารดา
ผิงเหลียงเกอหลบหนีเคลื่อนตัวผ่านเงามืดอย่างเงียบเชียบ และเท้าที่ย่องเบากว่าตีนแมว กับหัวใจของเขาเต้นรัวในอก แต่ละก้าวที่ย่างออกไป กับความระแวงระวังที่จะถูกค้นพบ
