ในเมื่อเจ้าสั่งการพวกเรายังมีอันใดจะแก้ตัวอีก” ผิงหม่าคงยืนยันตามภรรยาเพื่อให้น้ำหนักมากขึ้น แต่สิ่งที่พวกเขาคิดกลับตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง
ปัง!
เสียงใต้เท้าผู้ไต่สวนเคาะโต๊ะเสียงดัง ทำให้เหล่าสามนักโทษสะดุ้งตัวแล้วเข้าไปนั่งใกล้ชิดกันหวังให้ตัวเองอุ่นใจ
“ยังกล้าใส่ร้ายผู้ใดอีก” เสียงใต้เท้าตวาดขึ้น
เขามองสีหน้าองค์ชายสามก็รู้แล้วว่า ผิงเหลียงจินกับผิงหยางบุตรชายของเขามีความสำคัญอย่างไร ไม่เช่นนั้นคงไม่เสด็จมาเป็นการส่วนพระองค์เช่นนี้หรอกกระมัง ทั้งความสนิทสนมกับเจ้าเด็กน้อยนั่นอีก
“ขะ...ข้า...ข้าหาได้ใส่ร้ายพวกเขา พวกเขาคือต้นเหตุ” เผยอิงซวงยังไม่ยอมแพ้ยืนกรานว่าคนสั่งคือบุตรชายคนรองท่าเดียว ทำเอาผิงเหลียงจินถึงกับปวดใจ
“ท่านแม่ ท่านไม่รักข้าไม่เคยว่าท่าน แต่ท่านถึงกับใส่ร้ายบ้านข้าเช่นนี้ ท่านยังเป็นมารดาคนได้อยู่อีกหรือ” คำพูดแต่ละคำของผิงเหลียงจินที่กล่าวมา ล้วนกลั่นมาจากหัว
