ผิงหยางเข้าป่ารั้งเอาเถาวัลย์ที่ขึ้นชื่อว่าเหนียวจนช้างลากก็ไม่ขาดง่ายออกมา ถักเป็นเปียเพิ่มความเหนียวขึ้นอีก
ส่วนเจ้าดำหลังจากกินอาหารที่ผิงหยางให้มัน กลับมีเรี่ยวแรงกำลังมากมายนัก แบบไม่เคยเป็นมาก่อน มันจึงจัดการขุดหลุมแล้วยังเรียกเพื่อน ๆ สุนัขในหมู่บ้านออกมาช่วยกันอีกสี่ตัว เพื่อขุดหลุมให้กว้างโดยเร็ว
“เร็วพวกเจ้าขุดให้ลึก เดี๋ยวนายน้อยเจ้าจงเช่อจะให้กินอาหาร” เจ้าดำสั่งการสหายในหมู่บ้าน เพราะเด็กชายคนนี้กล้าหาญต่อสู้กับเหล่าอันธพาลเป็นคนแรก เขาอยู่ในหมู่บ้านมานานยังไม่มีผู้ใดกล้าหาญเช่นนี้ น่านับถือนัก ต่อไปเขาจะอาสาไปเฝ้าบ้านให้เด็กน้อยผู้นี้เอง
เมื่อหลุมขนาดใหญ่พอแล้วม้าของพวกมันสะดุดคนลงไปกองได้ จงเช่อจึงไปหักกิ่งไม้มาวางปากหลุม รอคอยไม้ไผ่ที่ผิงหยางกำลังเหลาให้แหลมและปักไว้ที่ก้นหลุม
“นายน้อยเสร็จหรือยัง เจ้าดำบอกว่าพวกมันใกล้เข้ามาแล้ว เสียงม้ากำลังวิ่งมาทางนี้” จงเช่อเร่
