11.25 น.
พรึบ
"โลมาทำอาหารอยู่น่ะเดี๋ยวน้ำร้อนก็ลวกหรอก"
ฉันขมวดคิ้วเข้าหากันพร้อมกับเหลือบไปมองร่างสูงที่กำลังยืนช้อนหลังฉันอยู่ด้วยความสงสัย พีเคเกยคางไว้ที่ไหล่ของฉันขณะที่วงแขนเขาก็กอดฉันไว้หลวมๆ ฉันรู้ว่าเขาชอบที่จะกอดฉันน่ะแต่ทำไมวันนี้เขาดูหงอยกว่าปกติแถมยังมากอดตอนที่ฉันทำอาหารอีก
กึ่ก..
ฉันเอื้อมมือไปหยิบฝามาปิดหม้อที่ก่อนจะขยับไปหยิบจานเพื่อเอามาใส่ผัดผักอย่างติดๆขัดๆ เพราะพีเคที่เอาแต่กอดฉันไว้อยู่แบบนี้ มันตักอาหารใส่จานลำบากนะแต่เขาก็ไม่ยอมขยับตัวออกไปจากฉันแม้ฉันจะขยับไหล่เพื่อไล่เขาแล้วก็ตาม
"วันนี้พี่เป็นอะไรคะทำไมวอแวจัง"
"วอแวหนูไม่ได้เหรอ?"
"ไม่ได้ ตอนนี้โลมายุ่งอยู่ไม่เห็นรึไง?"
ฉันแกะมือพีเคที่กำลังกอดฉันอยู่ออกก่อนจะเดินไปเตรียมจานมาวางไว้ที่โต๊ะกินข้าว ขณะที่พีเคกำลังเดินตามมากอดฉันไว้ไม่ยอมห่างจนฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ
"พี่เลิกตามโลมาได้แล้วน่า"
ฉันไหวตัวเบา
