วันต่อมา
13.00 น.
"คุณพีเคช่วยกดจมูกลงที่ต้นคอน้องตาลเลยได้ไหมครับ...ครับดีครับเหลือบมองกล้องนิดนึง"
แซะๆๆๆ
ฉันยกมือขึ้นบังแสงแฟลตที่สว่างไปทั่วทั้งห้องถ่ายแบบอยู่ทันทีขณะที่ดวงตาตัวเองก็หรี่เล็ก เพราะมันแสบตาเอามากๆแต่พีเคและนางแบบกลับดูไม่ได้รับผลกระทบจากแสงแฟลตที่ส่องสว่างอยู่นั้นเลยแม้แต่นิดทั้งๆที่อยู่หน้ากล้องมาเกือบชั่วโมงได้แล้ว
"เอาน้ำตาเทียมมาแล้วใช่ไหม?"
"ค่ะ อยู่ในกระเป๋าแล้ว"
"ดีๆ พอพีเคได้พักค่อยเอาไปให้เขานะ"
"ค่ะ"
พี่คิมที่เพิ่งเดินเข้ามายิ้มให้บางๆและยืนอยู่ข้างๆฉันหลังจากที่เขาไปดูห้องแต่งตัวของพีเคมา วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันเริ่มทำงานน่ะดีที่ปัญหาเมื่อวานพี่คิมช่วยฉันไว้ได้ถึงพีเคจะยังไม่ได้พูดว่าจะเอายังไงกับฉันก็เถอะแต่วันนี้เขาก็ยังไม่ยอมคุยอะไรกับฉันเลย
"โอเค เปลี่ยนเซตได้ครับเชิญพักได้เลยครับคุณพีเคคุณตาล"
"โอเคครับ"
พีเคยิ้มให้ช่างภาพบางๆ และหันไปรับแก้วน
