EP.8
(PK)
"สร้อย!?"
ริมฝีปากผมเหยียดยิ้มออกมาอย่างชอบใจขณะที่สายตาตัวเองก็กำลังจ้องมองดวงตาที่กำลังเบิกกว้างมองสร้อยในมือของผมอยู่...เคยบอกแล้วไงว่าสร้อยมันมีเจ้าของ เพียงแต่ผมไม่คิดว่าเจ้าของจะอยู่ใกล้ตัวผมขนาดนี้งั้นที่ไอ้ตินมันว่าก็จริงสิมันบอกผมว่าคนที่มาส่งผมคือโลมาผู้จัดการส่วนตัวของผม ถึงว่าทำไมตอนที่ผมดูเธอในกล้องวงจรมันถึงคุ้นนัก ทั้งรูปร่างและทรงผม..ผมนี่ตาบอดจริงๆเลยนะ
"ของเธองั้นเหรอ?"
น้ำเสียงยียวนผมถามขึ้นทันทีพร้อมกับใบหน้าตัวเองที่เอียงมองโลมาอย่างกวนๆ เธอมองมาที่ผมด้วยแววตาลังเลและกำลังกลัวอย่างเห็นได้ชัดซึ่งนั้นทำให้ผมได้ใจมากขึ้น
"ว่าไง?"
"ของฉันเองค่ะ"
"ให้ตาย แล้วมันมาตกที่ห้องฉันได้ไงกัน??"
ผมหัวเราะออกมาเบาๆ และขยับออกมาเดินวนไปมาเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ ก่อนจะหันมองโลมาที่กำลังยืนสั่นอยู่อีกครั้งพร้อมกับริมฝีปากที่ยังยิ้มหุบ
"แต่มันตกก่อนเธอจะมาเป็นผู้จัดการ
