"ไปเถอะม่านไหม มันไม่มีหรอก เธอจะหาเจแได้ยังไง ฝนตกแรงขนาดนี้"
ขุนเขาจะพยายามจะรั้งม่านไหมให้เข้าไปในอาคารแต่เหมือนคนตัวเล็กจะยังไม่อยากยอมแพ้
"แต่..."
"ไม่มีแต่ ไปเถอะ เปียกหมดทั้งตัวแล้ว รอให้ฝนซาก่อนแล้วค่อยมาหาอีกก็ได้"
ไม่ใช่เฉพาะม่านไหมหรอกที่เปียก ขุนเขาเองก็ไม่ต่างกัน ไหนจะคะนิ้งที่ยืนหนาวอยู่ข้างร้านที่มองเธออย่างเป็นห่วงอีก
นั่นทำให้เธอยอมที่จะเข้าไปในร้าน เพราะไม่อยากให้ใครมาลำบากกับเธอ
แต่ยังไม่ทันเข้าไปในร้าน อาทิตย์ก็รีบวิ่งออกมาตามขุนเขา
"มึง ไอ้ขุน เจอแล้ว ตกอยู่บนรถ ตอนนี้คนขับรถกำลังเอามาให้"
คำพูดของอาทิตย์ทำให้กรามทั้งสองข้างของขุนเขาบดเข้าหากันแน่นด้วยความโกรธ
"แม่ง! แล้วการที่มันโทษคนอื่นจนเขาต้องลำบากไปหมด มันจะชดเชยยังไง"
"ช่างมันเถอะ เจอก็ดีแล้ว"
ใบหน้าซีดเซียวของม่านไหมบอกด้วยความดีใจ
"งั้นไหมขอกลับบ้านก่อนนะ ไหมเปียกไปหมดทั้งตัวแล้ว"
"กลับกับฉัน
