"ไม่เห็นนะ ไหมไม่ได้ดูของในกระเป๋ามุก"
"ยุ ทำไงดี ในแฮนดี้ไดร์ฟมีไฟล์งานสำคัญด้วย ถ้ามันหายไป มุกต้องแย่แน่เลย" มุกดาเริ่มตีโพยตีพาย สีหน้าเธอเหมือนจะร้องไห้อยู่รอมร่อด้วยความกลัว
"แน่ในรึเปล่าครับว่ามันอยู่ในกระเป๋า"
"แน่ใจค่ะ เพราะตอนจะออกจากบ้าน มุกจำได้ ว่ามุกหยิบมาแล้ว" เมื่อมุกดาพูดแบบนั้น ชายหนุ่มก็ลุกขึ้นยืนแล้วมาหยุดตรงหน้าของม่านไหมที่กำลังนั่งทำงานอยู่
"กระเป๋ามุกดาอยู่ที่เธอก่อนที่ของมันจะหาย แปลว่าเธอต้องรับผิดชอบ"
ทุกคนในนั้นเงยหน้ามองพายุอย่างตกตะลึงโดยเฉพาะม่านไหม ที่เธอแทบจะไม่เชื่อหูสิ่งที่เธอได้ยิน
"แต่ไหมไม่ได้เปิดกระเป๋าของมุกดาเลยนะ ไหมจะรับผิดชอบยังไง"
"นั่นสิค่ะยุ ไหมแค่เป็นคนถือกระเป๋าตอนมุกดาเข้าห้องน้ำแค่นั้นเอง"
"นั่นไง ตอนที่มุกเข้าห้องน้ำ เธออาจจะแอบเปิดกระเป๋าก็ได้ ใครจะไปรู้"
"ไอ้ยุ!"//"พายุ" ทั้งขุนเขาและม่านไหม เรียกชื่อของชายหนุ่มอย่างตกใจ ไม่คิด
