หญิงสาวพูดไม่ทันขาดคำก็ถูกดึงเข้าไปหาอ้อมอกกว้างของอีกฝ่าย มือของเธอตะกายอยู่บนแผ่นหลังของชายหนุ่มพร้อมทั้งสะอื้นไห้ รามกระชับแขนกำยำโอบรัดร่างบางไว้แน่น
“ถ้าคุณคิดว่าคุณปฏิเสธผมไม่ได้ แล้วทำไมต้องพยายามทำให้ผมเห็นว่าคุณให้ความสำคัญกับคนอื่น ...มีมี่...หรือคุณมีความสุขถ้าจะทำให้ผมโกรธคุณได้”
“เพราะฉันเกลียดคุณ...คุณราม...และฉันก็ไม่เคยวางใจในตัวคุณเลย ฉันบอกคุณหลายครั้งแล้วว่าฉันมีแต่ความหวัง ความหวังที่ฉันจะหลุดพ้นจากพันธะสัญญานี้เสียที”
“หยุดพูดเถอะ!....ผมสั่งให้คุณหยุดพูดมีมี่!.....คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะคิดอะไรกับใครได้ทั้งนั้น ชีวิตของคุณเป็นของผมคนเดียว!”
“ถ้าคุณต้องการชีวิตของฉันเพื่อทดแทนความแค้นของคุณ...ก็เอามันไปเถอะ...ฉันจะให้คุณ”
ร่างที่อยู่ในอ้อมแขนหอบโหยด้วยแรงสะอื้นในขณะที่ใบหน้าของชายหนุ่มแนบอยู่กับเรือนผมดำขลับที่พลิ้วไหวตามแรงลม รามหลับตาลงราวจะรำลึกถึงการกระทำเมื่อครู่
