แต่แล้วนางก็ต้องชะงักฝีเท้าเล็กน้อย เมื่อมีสายตาอาฆาตของเว่ยอ๋องมองมาทางนาง
“ถวายพระพรเว่ยอ๋องเพคะ” นางย่อกายให้เขาเล็กน้อย
“หึ ไร้ยางอายสิ้นดี ในวังหลวงเจ้าก็ยังกล้าให้ท่าบุรุษ”
เจียอีตกใจไม่น้อยกับถ้อยคำที่เขาใช้ต่อว่านาง นางมองเขาด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะเบี่ยงตัวหลบไปด้านข้าง
“น้องห้า ข้าว่าเจ้ากล่าวหาคุณหนูรองมู่เกินไปเสียหน่อย” ชินอ๋องเดินเข้ามาขวางอยู่ตรงหน้าของเจียอี
"หึ ออกหน้าให้นางเพียงนี้ หรือว่าท่านอยากจะรับนางเป็นสาวใช้ห้องข้างกันเล่าพี่สาม” เว่ยอ๋องยิ้มเยาะที่มุมปาก
เจียอีกำมือแน่นด้วยความโมโห เขาดูแคลนนางมากเกินไปแล้ว
“หึหึ ข้าคงมิรับนางเป็นเพียงสาวใช้ห้องข้าง หากนางเต็มใจแต่งเข้าตำหนักของข้า ข้าจะรับนางเป็นพระชายาเอกเลยทีเดียว” ชินอ๋องหันไปมองเจียอีอย่างแฝงไปด้วยความหมาย
คำพูดเช่นนี้ของเขายิ่งเพิ่มโทสะให้เว่ยอ๋องอีกไม่น้อย
“ท่านอ๋องเพคะ หม่อมฉันขอตัวเข้าไปดูไทเฮาก่อน
