อุบัติรักโซ่ดวงใจ

การกลับมา...1

บัวบูชาเบือนหน้าหนี ตอนนี้เธอขอกลับเข้าไปตั้งหลักในบ้านก่อน เธอไม่อยากให้ชายหนุ่มเห็นความอ่อนแอของตนเอง แต่แล้วสิ่งที่ทำให้บัวบูชาตกใจเป็นอย่างมาก นั่นก็คือการที่เด็กหญิงกรวรรณเดินออกมาที่หน้าบ้าน

“คุณแม่ขา ทำอะไรอยู่คะ น้องกวางอยากกินขนม” เด็กหญิงตัวน้อยกล่าวกับมารดาด้วยแววตาออดอ้อนออเซาะ แต่ราเชนทร์ที่ยืนมองหญิงสาวอยู่ตั้งแต่ต้นจ้องมองไปที่เด็กน้อยด้วยความดีใจ นี่คงจะเป็นลูกสาวของเขาและเธอนั่นเอง ไวกว่าใจคิด ร่างสูงสาวเท้าเข้าไปหาเด็กน้อยทันที ในขณะที่บัวบูชารีบคว้าข้อมือของชายหนุ่มไว้ เธอไม่อยากให้เขามายุ่งเกี่ยวกับลูกอีก

“ออกไปเดี๋ยวนี้นะเชน” บัวบูชาเอ่ยเสียงเบา เพื่อไม้ให้เด็กน้อยได้ยินในสิ่งที่ทั้งคู่กำลังสนทนากันอยู่

“ขอร้องล่ะบัว ขอเชนอยู่ใกล้ๆ ลูกบ้างได้มั้ย” ราเชนทร์วิงวอนหญิงสาวด้วยแววตาเศร้า

“ตั้งนานที่ทิ้งไปไม่เคยคิดสนใจ แล้วอยู่ๆ อยากจะเป็นพ่อคนขึ้นมา มันใช่แล้วเหรอเชน” บัวบูชาแดกดันชายหนุ่มด้วยแววตากร้าว ราเชนทร์ละความสนใจจากหญิงสาว เขาเดินเข้าไปหาหนูน้อยกรวรรณทันที

“หวัดดีค่ะ หนูชื่ออะไรคะ” แววตาของชายหนุ่มกำลังเอ่อล้นไปด้วยน้ำตา

“หนูชื่อน้องกวางค่ะ คุณลุงร้องไห้ทำไมคะ ใครทำคุณลุง ให้น้องกวางช่วยมั้ยคะ” เด็กน้อยตอบคำถามด้วยรอยยิ้ม เธอไม่มีท่าทีตื่นกลัวราเชนทร์แม้แต่น้อย

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่ฝุ่นมันเข้าตาลุง เอ้...เมื่อกี้ลุงได้ยินว่าหนูอยากกินขนม เราออกไปซื้อขนมกันมั้ยคะ” ราเชนทร์นั่งลงแล้วสนทนากับเด็กน้อยด้วยรอยยิ้ม

“จริงเหรอคะ คุณลุงใจดีที่สุดเลย” เด็กหญิงกรวรรณแสดงความดีใจออกมาอย่างเต็มที่

“ไม่เอาค่ะ เราไม่กวนคุณลุงนะคะน้องกวาง” บัวบูชาพยายามห้ามบุตรสาว เธอรีบกันเด็กน้อยออกมา เธอไม่ต้องการให้ทั้งคู่สานสัมพันธ์ต่อกัน ถึงแม้ว่าจะเป็นสายเลือดเดียวกันก็ตาม แต่ราเชนทร์ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะเป็นพ่อใคร

“ไม่รบกวนเลยบัว ถ้าบัวไม่ไว้ใจก็ออกไปด้วยกันก็ได้นะ” ราเชนทร์ยังพยายามที่จะเข้าใกล้สองแม่ลูกที่เป็นดังดวงใจของเขา

“แม่ขา เราไปกับคุณลุงนะคะ แม่จะได้ไม่ต้องเปลืองตังค์ซื้อขนมให้น้องกวาง” เด็กน้อยกล่าวด้วยความใสซื่อ บัวบูชาได้แต่มองลูกน้อยด้วยความลำบากใจ ในขณะที่ราเชนทร์ก็ยิ้มกริ่มเมื่อได้ยินคำพูดของบุตรสาว