อุบัติรักโซ่ดวงใจ

การกลับมา...2

“ไปกับผมเถอะนะบัว” ราเชนทร์หันมาจ้องตาหญิงสาว แววตาคู่นี้มันกำลังจะทำให้เธอหวั่นไวอีกครั้ง

“ไปก็ได้ค่ะ แต่ครั้งหน้าน้องกวางต้องไม่รบกวนคุณลุงเขาแบบนี้แล้วนะคะ” บัวบูชายอมทำตามที่ชายหนุ่มต้องการ เพราะเธอไม่อยากทะเลาะกับชายหนุ่มต่อหน้าเด็กหญิงกรวรรณ

สามคนพ่อแม่ลูกมาที่ร้านสะดวกซื้อ ก่อนที่ชายหนุ่มจะอุ้มเด็กน้อยไว้ในอ้อมกอด แล้วเดินพาเธอเลือกซื้อขนม เด็กน้อยดูท่าทางมีความสุขเป็นอย่างมาก ทำให้บัวบูชากลัวเหลือเกินว่าชายหนุ่มจะมาพรากลูกไปจากเธอ

“น้องกวางครับ ชวนคุณแม่ไปกินไอติมดีมั้ยครับ” ราเชนทร์แอบกระซิบที่ข้างหูบุตรสาว เขายังไม่อยากกลับไป ตอนนี้เขายังอยากใช้เวลาอยู่กับสองคนแม่ลูกให้นานที่สุดเท่านี้เขาจะสามารถทำได้ ชดเชยเวลาที่มันหายไปตลอดสี่ปีที่ผ่านมา

“จริงเหรอคะ งั้นน้องกวางชวนคุณแม่เลยนะคะ” เด็กน้อยตาวาวด้วยความดีใจ นานเท่าใดแล้วที่มารดาไม่ได้พาไปทานไอศครีม

เมื่อเจรจาตกลงกันเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มก็อุ้มบุตรสาวมาหามารดาของเธอทันที ทั้งสองคนพ่อลูกสบตาส่งซิกให้แก่กันและกัน ทำให้บัวบูชามองทั้งคู่ด้วยความหวาดระแวง

“แม่ขา คุณลุงบอกว่าจะพาไปกินไอติม เราไปกับคุณลุงนะคะ” เด็กน้อยเอ่ยอย่างกล้าๆ กลัวๆ

“ไม่ได้ค่ะ เดี๋ยวเราต้องรีบกลับบ้านแล้วลูก แม่ต้องไปทำงาน” บัวบูชาเอ่ยออกมาเสียงเข้ม จริงๆ แล้ว เธอไม่ต้องรีบไปทำงานอย่างที่บอก เพราะวันนี้เป็นวันหยุดของเธอ แต่เนื่องจากว่าเธอต้องการแยกเด็กหญิงกรวรรณจากราเชนทร์ ดังนั้นหญิงสาวจึงจำเป็นต้องปดไป ซึ่งก็ทำให้เด็กหญิงกรวรรณใบหน้าสลดด้วยความเศร้า ซึ่งบัวบูชาพยายามไม่มอง เพราะเธอกลัวว่าตนเองจะใจอ่อน ในขณะที่ราเชนทร์ได้แต่ลุ้นให้บุตรสาวตัวน้อยทำสำเร็จ

“ถ้างั้นน้องกวางเอาตังค์ในกระปุกออมสินจ่ายเป็นค่าแรงให้คุณแม่ได้มั้ยคะ ถ้าคุณแม่ไม่ได้ไปทำงาน น้องกวางก็จะได้กินไอติม” เด็กน้อยกล่าวด้วยแววตาละห้อย ถ้อยคำที่บุตรสาวเอ่ยออกมาทำให้บัวบูชารู้สึกผิดเป็นอย่างมาก ที่เธอไม่เคยได้พาบุตรสาวไปเที่ยวเหมือนเด็กคนอื่น

“น้องกวางไม่ต้องจ่ายตังค์ให้แม่หรอกค่ะ วันนี้เราจะให้คุณลุงพาไปกินไอติม โอเคมั้ยคะ” บัวบูชายอมแพ้บุตรสาวในที่สุด ราเชนทร์ได้แต่แอบยิ้มด้วยความยินดี

“ไปกันครับ” ราเชนทร์ยังอุ้มบุตรสาวอยู่ในอ้อมกอด เขานำตะกร้าขนมไปคิดเงิน ก่อนที่จะสนทนากับเด็กหญิงกรวรรณอย่างออกรส ทำให้ผู้เป็นมารดาเป็นกังวลมากขึ้นเรื่อยๆ ด้วยกลัวว่าราเชนทร์จะแย่งบุตรสาวไปจากเธอ แต่แท้ที่จริงแล้ว ราเชนทร์กลับไม่ได้ต้องการเพียงแค่ลูก แต่เขาต้องการแม่ของลูกด้วย

ราเชนทร์พาทั้งสองแม่ลูกมาที่รถของเขา บัวบูชาลังเลใจที่จะขึ้นไปในรถ ในขณะที่ชายหนุ่มพาบุตรสาวเข้าไปนั่งในรถ แต่หญิงสาวยังยืนละล้าละลังอยู่

“น้องกวางครับ เรียกคุณแม่ขึ้นรถสิครับ” ชายหนุ่มเอ่ยกับบุตรสาวด้วยความอ่อนโยน เด็กน้อยจึงรีบหันไปบอกมารดาทันที

“คุณแม่ขา คุณลุงบอกให้น้องกวางเรียกคุณแม่ขึ้นรถค่ะ” เด็กหญิงกรวรรณเอ่ยด้วยความใสซื่อ ทำให้บัวบูชาได้แต่ส่งค้อนวงใหญ่ให้กับชายหนุ่ม แบบนี้ท่าจะไม่ได้กาลแล้ว เพราะดูท่าแล้วว่าเด็กหญิงกรวรรณเริ่มจะสนิทสนมกับราเชนทร์มากขึ้นแล้ว เธออาจจะต้องพาลูกย้ายไปอยู่ที่อื่น เพื่อป้องกันไม่ให้เขาแย่งลูกไปจากเธอ

“ค่ะ” หลังจากที่หลุดจากภวังค์ความคิด บัวบูชาก็ก้าวเข้าไปในรถยนต์หรูของชายหนุ่ม ราเชนทร์ลอบยิ้มด้วยความพอใจ ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม เขาจะต้องทำให้ครอบครัวของเขากลับมาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากันให้ได้ ต่อให้เขาต้องใช้เวลาเอาชนะใจของบัวบูชานานแค่ไหนก็ตาม