บอกความจริงมานะหมอซัน
1163 Words
ผ่านมาสามวันแล้วแต่อัญชิสาก็ยังจำอดีตของตนเองไม่ได้เลยสักนิดทุกครั้งที่พยายามคิดก็จะปวดศีรษะจนอาจารย์หมอสุชาติบอกให้เธอพักสมองและมองไปที่อนาคต เพราะถึงแม้จะจำอดีตได้แต่ก็กลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้อยู่ดี
พรุ่งนี้อาจารย์หมอสุชาติอนุญาตให้หญิงสาวกลับไปพักฟื้นที่บ้านได้แล้ว วันนี้เอกอาทิตย์กับอังคณาเพื่อนสนิทของเธอจึงพากันมาที่ห้างสรรพสินค้าเพื่อซื้อของใช้จำเป็นบางอย่างเตรียมไว้ก่อนที่อัญชิสาจะออกจากโรงพยาบาล
แม้จะมีของใช้บางส่วนที่อังคณาช่วยเอามาจากห้องพักของอัญชิสาไปเก็บไว้ที่บ้านแล้วแต่หมอเอกอาทิตย์ก็อยากจะเตรียมเพิ่มเพราะอยากให้หญิงสาวได้รับความสะดวกสะบายมากที่สุด
“ขาดเหลืออะไรคุณไม่ต้องเกรงใจผมน เลือกซื้อได้ตามสบายเลย”
“ที่อุ๋มเลือกมานี่ก็เยอะแล้วค่ะ น่าจะอยู่ได้ประมาณสองสัปดาห์ ถ้าหลังจากนั้นต้องการอะไรเพิ่มเดี๋ยวอุ๋มจะเป็นคนซื้อไปให้เอง ขอบคุณหมอมากนะคะที่ดูแลอัญเป็นอย่างดี”
“ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณพวกคุณทุกคนในแผนกที่ช่วยผมดูแลอัญตลอดเวลาที่เธออยู่โรงพยาบาล”
“ที่บ้านคุณหมอเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วใช้ไหมคะ”
“เรียบร้อยแล้วครับ ครับผมให้แม่บ้านทำความสะอาดห้องพักแขกที่อยู่ชั้นล่างไว้รอแล้วเพราะถ้าจะให้อัญเดินขึ้นไปชั้นสองก็คงจะค่อนข้างลำบาก”
“แล้วหมอล่ะคะนอนอยู่ชั้นไหน”
“ห้องนอนของผมอยู่ชั้นสองนะ แต่ช่วงที่อัญไปอยู่ผมว่าจะมานอนในห้องหนังสือข้างๆ ห้องนอนแขกนั่นแหละ ถ้าคุณว่างก็ไปนอนกับอัญได้บ้านผมยินดีต้อนรับเสมอ อัญเองก็คงอยากให้เพื่อนไปหาบ่อยๆ”
“ขอบคุณค่ะ อุ๋มกับน้องในแผนกอาจจะผลัดกันไปเยี่ยมอัญที่บ้านคุณหมอ หวังว่าคุณหมอคงไม่รำคาญนะ”
“ไม่หรอกครับ ผมคิดว่าถ้าอัญเขากลับไปอยู่บ้านผมตามลำพังก็คงจะเหงามากๆ ถ้ามีคนในแผนกแวะเวียนไปหาก็น่าจะดีขึ้น”
“หมอแน่ใจแล้วใช่ไหมคะเรื่องที่จะพาอัญไปอยู่ที่บ้าน”
“เราเตรียมซื้อของกันเยอะขนาดนี้ทำไมคุณยังจะถามผมอีกล่ะว่าผมแน่ใจไหม”
“คืออุ๋มกลัวจะเกิดปัญหาตามมาทีหลัง อุ๋มขอถามอะไรคุณหมอตรงๆ ได้ไหมคะ แต่ถ้าหมอไม่สะดวกตอบก็ไม่เป็นไร” แม้รู้ว่าคำถามจะค่อนข้างส่วนตัวไปหน่อยแต่อังคณาก็อยากจะรู้เพราะเธอป็นห่วงเพื่อนรักอย่างอัญชิสา
“ถามผมมาได้เลยครับ”
“หมอมีแฟนหรือมีคนรักอยู่หรือเปล่าคะ”
“ผมโสดสนิทเลยครับ”
“แล้วถ้าเกิดวันหนึ่งหมอไปมีแฟนแล้วอัญยังจำอะไรไม่ได้ล่ะคะแฟนหมอเขาจะรับได้ไหมที่หมอจะต้องดูแลผู้หญิงคนอื่นภายในบ้าน”
“ผมยังไม่คิดเรื่องนั้นเลยเพราะตอนนี้ผมกับอัญก็อยู่ในฐานะแฟนกันนะ คุณอุ๋มลืมไปหรือเปล่า”
“มันก็แค่เรื่องที่เรารวมหัวกันโกหกอัญนี่คะ เรื่องนี้ถ้าเกิดอัญรู้ความจริงขึ้นมาอุ๋มว่าพวกเราคงซวยกันแน่ เห็นอัญเรียบร้อยอ่อนหวานแบบนั้นแต่ถ้าลองได้โกรธหรือโมโหขึ้นมาก็จะเป็นเรื่องใหญ่”
“แต่ผมว่าสิ่งที่เราทำมันเป็นประโยชน์กับตัวเขานะ ถ้าให้อัญต้องอยู่ที่ห้องพักคนเดียวผมก็กลัวว่าเธอจะคิดมาก การไปอยู่ที่บ้านของผมสถานที่และบริเวณบ้านมันก็กว้างขวางเหมาะกับการพักผ่อน ถ้าต้องอุดอู้อยู่ที่ห้องพักผมว่าคงไม่ดีต่อคนไข้”
“หมอทำเกินหน้าที่ไปหรือเปล่าจริงๆ แล้วอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นเท่าที่ดูจากกล้องวงจรปิดหน้าโรงพยาบาลและกล้องจากรถของคุณหมอก็ประมาทด้วยกันทั้งคู่”
“แต่รถใหญ่ยังไงก็ผิด”
“การที่หมอต้องมารับผิดชอบแบบนี้อุ๋มคิดว่ามันน่าจะมากเกินไป ถ้าเป็นคนอื่นเขาก็คงจะให้เงินเงินชดเชยค่าเสียหายแต่ไม่ถึงขั้นพาไปอยู่บ้านแบบนี้หรอก หมอบอกอุ๋มมาตรงๆ เลยแล้วกันนะคะว่าหมอคิดอะไรกับเพื่อนของอุ๋มหรือเปล่า”
“ทำไมคุณอุ๋มคิดแบบนั้นล่ะครับ”
“ก็สายตาที่หมอมองอัญมันไม่เหมือนสายตาของคนที่รู้สึกผิดเพราะขับรถชนเลย แต่สายตาของหมอมันห่วงใยอัญมากๆ”
“ดูท่าทางคุณจะอุ๋มจะอ่านสายตาคนเก่งเหมือนกันนะ”
“ตกลงหมอคิดอะไรกับเพื่อนอุ๋มใช่ไหมล่ะ”
“ผมยอมรับก็ได้ ตั้งแต่ผมมาทำงานที่นี่ผมก็รู้สึกชอบเพื่อนคุณนะ แต่ไม่มีโอกาสได้คุยหรืออยู่กันตามลำพังเลย”
“เป็นไปไม่ได้หรอกหมอแทบจะไม่คุยกับอัญเลยด้วยซ้ำแล้วจะบอกว่าชอบได้ยังไง”
“ผมไม่รู้จะเริ่มต้นคุยกันเธอยังไง เวลาทำงานอัญเขาดูตั้งใจมาก”
“หมอคะถ้าอัญจำเรื่องราวทุกอย่างได้หมอจะบอกเรื่องนี้กับเธอไหม”
“หมายถึงเรื่องไหนล่ะครับเรื่องที่ผมโกหกว่าเป็นแฟนเธอหรือเรื่องที่ผมชอบเธอล่ะ”
“ก็ทั้งสองเรื่อง”
“ถ้าวันนั้นมาถึงจริงๆ ผมก็คงสารภาพความผิดและให้อัญเป็นคนตัดสินใจเองว่าจะเอายังไงต่อ”
“หมอซันคะแล้วในทางกลับกันอัญเขาจำไม่ได้ตลอดไปล่ะคะ หมอจะรับได้ไหม”
“ถึงจะจำอะไรไม่ได้แต่อัญก็ยังสามารถใช้ชีวิตตามปกติ ผมว่ามันก็ไม่ใช่ปัญหาหรอกนะครับ ความทรงจำในอดีตของอัญอาจจะหายไปแต่เราก็ช่วยกันสร้างความทรงจำใหม่ๆ ให้เธอได้”
“หมอแน่ใจใช่ไหมคะว่าจะอยู่กับอัญได้ตลอด ถ้าหากอัญยังเป็นแบบนี้”
“ผมแน่ใจบางทีการที่ผมกับอัญได้ใกล้ชิดกันมากขึ้นมันอาจจะทำให้เราเรียนรู้กันและกันและเป็นแฟนกันจริงๆ ก็ได้นะครับ”
“อุ๋มขอให้หมอกับอัญเข้าใจกันและใช้เวลาตรงนี้ศึกษานิสัยใจคอกันนะคะ อัญไม่เหลือใครแล้วถ้าหมอคิดจะหลอกลวงเธอหรือทำให้เธอเสียใจอุ๋มก็อยากให้หมอถอนตัวตั้งแต่ตอนนี้ เพราะพวกเราในแผนกยินดีจะรับอัญมาดูแลค่ะ”
“ผมไม่เคยคิดจะหลอกลวงเพื่อนคุณเลยนะเชื่อใจผมเถอะ ผมเต็มใจทำทุกอย่างให้กับอัญไม่ใช่เพราะผมเป็นต้นเหตุของอุบัติเหตุทั้งหมดแต่พอผมอยากดูแลเธอจริงๆ”
“อุ๋มจะเชื่อใจหมอและหวังว่าหมอจะไม่ทำให้เราทุกคนผิดหวังนะคะ”
“แน่นอนครับ”
- Writer
