ของหวงพี่ชายแสนร้าย (นาวิน : พลอยไพลิน)

ตอนที่ 2 แม่จะเอาหนูไปขาย

@สองชั่วโมงต่อมา

“กลัวแล้วฮึกฮือ...” คนที่นอนหลับบนเตียงกระสับกระส่ายไปมา เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง ทว่าต้องสะดุ้งตกใจเมื่อมีอะไรเย็น ๆ มาปะทะบนใบหน้า จนสำลักออกมา

“แค่ก! แค่ก! แค่ก!”

“คุณ!/คุณ!” น้ำหนึ่งกับสามีรีบวิ่งไปกันอีกคนออกห่าง แล้วเอาตัวบังคนตัวเล็กเอาไว้ นึกไม่ถึงว่าคนเป็นแม่ จะกล้าทำกับลูกแท้ ๆ ได้ถึงขนาดนี้

“นี่ลูกคุณเจ็บอยู่นะ! ทำแบบนี้กับเด็กได้ยังไง เป็นแม่ประสาอะไรกันเนี่ย” น้ำหนึ่งเอ่ยออกมาอย่างเหลืออด ด้านนอกได้ยินประโยคแบบนั้นว่าแปลกใจแล้วนะ นี่ทำให้เห็นซึ่ง ๆ หน้าเลย ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่รักลูกตัวเอง

“พวกมึงสองคนถอยไป กูจะคุยกับมันเอง!” มือเหี่ยวชี้หน้าไล่ แววตาจริงจัง มันแทบจะฉีกสองผัวเมียออกเป็นชิ้น ๆ

พลอยไพลินที่ได้ยินอย่างนั้นรู้สึกกลัวจนสะอื้นไห้หนัก ยิ่งเวลานี้ เธอไม่มีแรงที่จะวิ่งหนี

“กูบอกให้ถอยไปไง!” บอกอีกรอบ พอคนทั้งคู่ไม่ขยับ รีบปรี่เข้าไปหาคนตัวเล็ก แต่คนที่ไวกว่าคือภาคิน รวบตัวอีกคนเอาไว้

“นี่คุณหยุดนะ!” สาบานว่าไม่เคยคิดจะกอดใครนอกจากเมีย แต่ครั้งนี้มันจำเป็น ไม่อย่างนั้นยายคนนี้ทำร้ายลูกตัวเองแน่!

“มึงปล่อยกู กูจะเอาเลือดหัวมันออก!” คนเป็นแม่ยังไม่ยอม พยายามดิ้นให้หลุด ทว่าไม่สำเร็จจึงเอ่ยกับลูกสาวแทน

“แผนของมึงใช่ไหมฮะอีพลอย! มึงจงใจให้รถพวกมันชนมึง!”

“ฮึก”

“มึงตอบกูมาว่าแผนของมึงใช่ไหม! ทำไมมึงทำแบบนี้ฮะ อีลูกเวร ทำไมมึงทำแบบนี้!”

น้ำหนึ่งทนฟังไม่ไหวรีบเดินเข้าไปกอดปลอบเด็กทันที เรื่องบ้าอะไรกันเนี่ย

“แม่จะเอาพลอยไปขายค่ะ” ร่างเล็กรีบเอ่ยกับคนที่กอดเธอด้วยความรู้สึกกลัว ทำเอาน้ำหนึ่งที่ได้ยินอย่างนั้นตกใจ

อย่าบอกนะว่า...สาเหตุที่เด็กคนนี้วิ่งมาให้รถของเธอชน เพราะไม่อยากไปขายตัว

“อีพลอย! นี่มึงกล้าเล่าให้มันฟังเหรอฮะ!” คนเป็นแม่เลือดขึ้นหน้า ทำท่าจะปรี่เข้าไปตบลูกสาว ทว่าคนด้านหลังยังไม่ยอมปล่อย

“มึงปล่อยกูไอ้ควาย!”

“หยุด!” น้ำหนึ่งชี้หน้าอย่างนึกโมโห ทำท่าจะปรี่เข้าไปตบคนที่บังเอิญมาด่าผัวเธอว่าควาย

อีน้ำหนึ่งมันแทบบูชาถวายหัว ยัยป้านี้แม่งวอนซะแล้ว

“อย่าอยู่เลย!”

“น้ำหนึ่งไม่เอา” ภาคินส่ายหัวห้ามเมีย มันใช่เวลามาปกป้องผัวไหม

น้ำหนึ่งถอนหายใจฟึดฟัด เพราะรู้สึกขัดใจ ก่อนจะเดินกลับไปกอดเด็กต่อ

“มึงปล่อยกูไอ้ควาย กูจะเอาเลือดปากมันออก อีพลอย อีลูกทรพี กูเลี้ยงมึงมาอย่างดี มึงจะเนรคุณกูได้ยังไง!”

“เลี้ยงมาอย่างดีแบบไหนฮะ ถึงจะเอาลูกไปขายตัว” นี่ถ้าไม่ได้ยินกับหู มาได้เห็นกับตา เธอคงไม่เชื่อว่าบนโลกใบนี้มีมนุษย์แม่แบบนี้จริง ๆ

“มึงไม่ต้องมาเสือก!”

“ไม่เสือกไม่ได้ เพราะเด็กมันไม่ยอม” หมั่นไส้อีป้านี่ว่ะ ถ้าผัวเธอไม่อยู่นะ ยัยป้าหนังเหี่ยวได้ลงไปนอนคุยกับพื้นแล้ว!

“ไม่ยอมไม่ได้ เพราะมันเป็นลูกของกู มันต้องเชื่อฟังกู!”

“งั้นฉันจะโทรเรียกตำรวจ” น้ำหนึ่งทำท่าจะล้วงมือถืออกมาต่อสายหาตำรวจ ทว่าฝ่ายนั้นกลับรีบพูดแทรกขึ้น

“หยุดนะ! มึงห้ามโทร” เพราะถ้าเรื่องนี้ถึงหูตำรวจ เธอได้เข้าไปนอนในคุกแน่!

“ถ้าไม่อยากให้ฉันโทร ก็ล้มเลิกความคิดนี้ซะ!”

แม่ของพลอยไพลินกัดฟันจนดังกรอด ก่อนจะพยายามระงับอารมณ์ สะบัดตัวเองออกจากไอ้หน้าหล่อ แต่เสียดายที่มันเป็นผัวอีนี่ แล้วเอ่ยอะไรบางอย่างออกมา

“ก็ได้ กูไม่พามันไปแล้วก็ได้ แต่กูจะพามันกลับบ้านเดี๋ยวนี้ ไปอีพลอย มึงลุกขึ้นไปแต่งตัว”

พลอยไพลินส่ายหัว เธอไม่ยอมเชื่อแม่หรอก ทำแม่โกรธขนาดนี้ เธอคงไม่รอดแน่นอน

“อีพลอย!” คนเป็นแม่ทำท่าจะปรี่เข้าไปหา ทว่าโดนภาคินดึงตัวเอาไว้

“เด็กมันยังไม่หายดี จะออกจากโรงพยาบาลได้ยังไง” น้ำหนึ่งก็ไม่ยอมเหมือนกัน และเธอก็ไม่เชื่อด้วยว่าแม่ของเด็กคนนี้พูดจริง เรื่องที่ว่าไม่เอาลูกตัวเองไปขาย

เธอว่าเผลอ ๆ ก้าวขาพ้นโรงพยาบาล ให้คนมารับตัวไปแน่

“เรื่องของกู!”

“เรื่องของป้าไม่ได้ เพราะตอนนี้ลูกป้าเป็นคู่กรณีของฉันอยู่”

“เอ๊ะอีนี่! มึงก็ไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย อีพลอยสิมันเจ็บตัว”

“นั่นคนละเรื่องกัน ทำผิดก็ต้องได้รับโทษ” น้ำหนึ่งเอ่ยน้ำเสียงจริงจัง จึงทำให้แม่ของพลอยไพลินหยุดต่อต้าน

ให้รับผิดงั้นเหรอ ไม่มีสักบาทหรอก มีแต่ขี้หมาจะเอาไหม

“ฉันขอถามได้ไหม ทำไมป้าถึงต้องเอาลูกตัวเองไปขายตัว ป้าไม่สงสารลูกเลยเหรอ อุ้มท้องมาตั้งเก้าเดือน ป้าไม่รักลูกเลยหรือไง” สำหรับเธอ แค่ยุงกัดลูกยังโกรธให้ยุงเป็นฟืนเป็นไฟ จนต้องตามไปตบจนตาย ถ้ามีอะไรมาทำร้ายลูกขนาดนี้ เธอไม่ยอมแน่

“เขาไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของพลอยค่ะ” พลอยไพลินกระซิบบอกกับอีกคน ทว่ามันกลับทำให้คนที่อยู่ในห้องแห่งนี้ได้ยินด้วย

“อีพลอย! มึงกล้าพูดแบบนี้กับกูเหรอฮะ อีลูกทรพี! ถึงกูจะไม่ใช่แม่แท้ ๆ ของมึง แต่กูก็เลี้ยงมึงมานะ เพราะฉะนั้น กูก็มีสิทธิ์ไม่ต่างจากแม่แท้ ๆ ของมึง!” แม่เลี้ยงของพลอยไพลินฟิวส์ขาดเมื่อลูกสาวเอ่ยแบบนั้น วันนี้ถ้าไม่ได้เอาเลือดหัวลูกชั่วออก เธอคงไม่หายโมโหแน่

“ปล่อยสิวะ!” บอกกับคนที่จับตัวเอง

ภาคินกับน้ำหนึ่งที่ได้ยินอย่างนั้นมองหน้ากัน มิน่า...ถึงกล้าเอาเด็กคนนี้ไปขายได้ลงคอ

เพราะความจริงแล้ว เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของอีกฝ่ายนี่เอง

“แบบนี้ติดคุกหัวโตแน่ป้า!” น้ำหนึ่งเอ่ยออกมาอย่างเหนือกว่า ยิ่งทำเอาฝ่ายนั้นกังวล

“ทางที่ดี กลับไปซะ แล้วฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับตำรวจ”

“...”

“หนึ่ง” น้ำหนึ่งทำท่าจะกดโทรหาตำรวจ แต่ฝ่ายนั้นกลับเอ่ยขึ้นเสียก่อน

พร้อมมือที่ชี้หน้าลูกเลี้ยง

“มึงอย่าให้กูเจออีกก็แล้วกัน ไม่งั้น กูไม่เอามึงไว้แน่!” บอกจบรีบเดินออกจากห้องพักผู้ป่วยไปทันที