@เช้าวันต่อมา
ขาเรียวก้าวลงบันไดอย่างยากลำบาก ทั้งสั่นทั้งปวดจนน้ำตาเล็ด นึกงอนคนที่ไม่ถนอมเธอเลย
เธอนอนบนเตียงพี่เขาจนเช้าด้วยความลืมตัว จากนั้นรีบหอบสังขารกลับห้อง อาบน้ำอาบท่าแล้วแต่งตัวด้วยชุดนักเรียน
เหนื่อยสายตัวแทบขาด แต่มันหยุดไม่ได้ เพราะใกล้สอบแล้วด้วย
เดินเข้าห้องอาหาร ก็เห็นทุกคนมองมา
“อ้าวพลอย มา ๆ มากินข้าวกัน เช้านี้แม่ทำข้าวต้มกุ้งจ้ะ หืม ทำไมพลอยหน้าซีดจังเลยล่ะลูก ไม่สบายหรือเปล่า” เธอถึงเห็นความผิดปกติบนใบหน้าเรียว ไร้เลือดฝาดอย่างเช่นทุกวัน
หญิงสาวยิ้มเหยเก ไม่ปฏิเสธว่าเธอตัวรุ่ม ๆ
เหลือบมองคนที่ทำให้เธอแทบลุกไม่ขึ้นในเช้านี้เพียงนิด ก่อนจะเดินไปหย่อนสะโพกลงข้างแม่
“โอ๊ย!” สะดุ้งจนหน้าเบ้เพราะมันระบม เธอส่องกระจกดูหลังอาบน้ำ มันทั้งบวมและแดง
พี่วินรังแกน้องสาวเธอเกินไปมาก
“เป็นอะไรหรือเปล่าลูก” น้ำหนึ่งถามด้วยความเป็นห่วง
“เปล่าค่ะ”
“ไหนแม่ขอดูทีจ้ะ” วางมื
