Ep 1 พี่น้อง
666 Words
Ep 1 พี่น้อง
"ขึ้นรถ"
"พี่เจส"
น้องอิมสาวน้อยหนึ่งเดียวในแก๊งลูก ๆ ยืนกอดกระเป๋าใบโตอยู่ที่หน้าโรงเรียน อาทิตย์นี้เป็นอาทิตย์สุดท้ายแล้วที่น้องอิมจะมาโรงเรียน เธอสอบเข้าคณะแพทย์ที่ KS ได้เป็นที่เรียบร้อย และวันนี้พี่ชายแท้ ๆ อย่างคีนและคุณติดแข่งฟุตบอลมหาลัย ทำให้ออกมารับไม่ทันตามเวลานัด ด้านพี่ชายน้องชายลูกพ่อป้อง ลูกพ่อวิว ลูกพ่อโอม ก็ไม่มีใครว่างหรือต่อให้ว่างก็ไม่มีใครกล้าเสนอหน้าออกมายกมือขึ้นแล้วพูดว่าจะเป็นคนมารับน้องอิมให้ เพราะทุกคนรู้ดีว่าพี่รองอย่างเจสซี่จะได้ยกตีนถีบจนกระดูกเอวหักได้ ก็หวงแบบน้องสาวแระ
"ทำไมไม่รอในรร."
"อิมออกมาซื้อโตเกียวอ่ะ"
"คราวหน้ารอพี่มาก่อนค่อยออก"
"ก็เดี๋ยวพี่ร้านโตเกียวเข็นไปขายที่อื่น"
"อิม"
"ขา...โอเค ๆ รู้แล้วค่ะ"
จะไม่ให้พี่ชายคนสนิทแบบเขาโมโหได้ไงก็ภาพที่เห็นตอนรถเคลื่อนเข้าใกล้น้องอิม มีแต่เด็กผู้ชายโรงเรียนข้าง ๆ มายืนยิ้มพูดคุยอยู่นานสองนานจนไม่รู้ตัวว่าเขามาถึงแล้ว ดูจากเสื้อที่ใส่ก็รู้ได้ว่าเป็นเด็กนานาชาติอีกโรงเรียนหนึ่ง เด็กวัยเดียวกันคงคุยกันสนุกกว่าพูดคุยกับพี่ชายแบบเขาสินะ
"มื้อเย็นกินเลยไหมป้าหนาวไม่อยู่นิ่"
"ได้ค่ะ"
"แล้วนอนบ้านไหน"
"บ้านพี่คีนทั้งอาทิตย์เลย"
"อืม"
ทุกครั้งที่พ่อแม่ของน้องอิมไปดูงานหลายวัน อิมจะมานอนที่บ้านของคีนแทน บ้านเขามามี๊ฟาจะอยู่ดูแลทุกคนตลอด เพราะมามี๊ฟารักน้องอิมมากเลยจะไม่ยอมไปไหนในช่วงที่แม่หนาวของน้องอิมไม่อยู่ น้องสาวคนเดียวก็แบบนี้เจสซี่เองก็ชินแล้ว บ้านของคีนกับอิมเป็นครอบครัวใหญ่สามพี่น้องทำอะไรก็จะพึ่งพากันตลอด ด้านคุณก็ห่วงน้องอิมไม่แพ้คีนแต่อาจจะติดเล่นไปซะหน่อย บทพี่ชายสุดโหดคนรองเลยมาตกที่เจสซี่แทน
"อุ๊ย...น่ารักจัง"
"..."
"พี่เจสรออิมแป๊บนึงนะ"
"..."
ชายหนุ่มร่างสูงกับเสื้อช็อปยืนช้อนน้องอิมอยู่ไม่ห่าง ปล่อยให้น้องอิมก้ม ๆ เงย ๆ ดูสร้อยข้อมือแบรนด์ที่กำลังเป็นกระแสในหมู่วัยรุ่นจนกว่าจะพอใจ หน้าตาเขาไม่เคยยินดียินร้ายอะไรอยู่แล้ว น้องอิมขอพี่พนักงานลองสร้อยอยู่ 3-4 เส้นจนเธอเลือกได้ เธอตัดสินใจเลือกแล้วก็กำลังจะหยิบมือถือขึ้นสแกนจ่ายเงิน แต่เจสซี่ก็ยื่นหน้าจอมือถือตัวเองสแกนจ่ายตัดหน้าไป
"พี่เจส"
"..."
"มันแพง"
"พูดมากเก็บเงินตัวเองไว้ซื้อขนมเถอะ"
"ขอบคุณนะคะ"
แค่เพียงมือเล็ก ๆ ยกมือขึ้นประกบวางลงที่กล้ามแขนของเจสพร้อมคำว่าขอบคุณ ก็ทำให้เขาถึงกับกลืนน้ำลายดังอึกใหญ่ มือหนารีบยกขึ้นดันศีรษะของน้องอิมออกให้ห่างจากเขาเบา ๆ และเลี่ยงเดินออกมายืนรอหน้าร้านแทน ไม่นานน้องอิมก็เดินออกมาพร้อมกับสร้อยข้อมือแบบเดียวกันแต่ขนาดใหญ่กว่า
"อิมซื้อให้พี่เจส"
"..."
"ลายนี้ล่ะผู้ชายใส่ได้"
"..."
"แต่ชาร์มไม่เหมือนของอิมนะ"
"..."
"ของพี่เจสอิมใส่เป็นตัวอักษร J ให้"
มือหนายื่นออกไปอย่างเสียไม่ได้ให้น้องอิมจัดการใส่สร้อยข้อมือแบบเดียวกันกับของเธอที่เขาเพิ่งจ่ายเงินซื้อให้ น้องอิมคิดอะไรอยู่เขาเองก็ไม่รู้แต่เขาตอนนี้เริ่มจะคิดไม่ดีซะแล้ว
"ไม่ชอบเหรอคะ"
"เปล่า"
"แล้วทำไมทำหน้าแบบนั้น"
"เดือนหน้าเราครบ 18 แล้วใช่ไหม"
"ช่ายยยยยยย"
"ดี!!!"
- Writer
