ตอนที่ 23
พีรยาสัมผัสกล้ามเนื้อที่แข็งแกร่งของภูรวิชด้วยความหลงใหล หัวใจของเธอเต้นแรงจนแทบจะทะลุออกมา มือเล็กๆ ของเธอที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ สัมผัสไปบนแผ่นหลังกว้างอย่างเบามือ เธอกำลังจะก้าวข้ามจากโลกของเด็กไปสู่โลกของความเป็นผู้ใหญ่ อย่างที่ไม่อาจย้อนกลับได้อีกแล้ว
“พี่ขอถอดกางเกงได้มั้ย เดี๋ยวมันเปียก” ภูรวิชเอ่ยเสียงกระซิบ
“มันก็เปียกตั้งแต่ลุยฝนมาแล้วนี่คะ” พีรยาตอบเสียงแผ่ว แต่ไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไรต่อ ภูรวิชก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
“แล้วใครเค้าอาบน้ำใส่เสื้อผ้ากันบ้าง”
“อย่า!!!..อย่าถอดนะคะ!” พีรยาห้ามเสียงหลง
“ทำไมล่ะ”
“ไม่เอา!!!... หนูไม่อยากเป็นตากุ้งยิง” เธอพูดอย่างเขินอายปนขบขัน
“ไม่เห็นจะยาก ก็หลับตาสิ” สิ้นเสียงของเขา เด็กสาวก็หลับตาปี๋ ใบหน้าสวยแดงก่ำอย่างน่าเอ็นดู
“พี่ถอดหมดเหรอยัง!!!” เธอถามอย่างลุ้นระทึก
“หมดแล้วครับ...คนดี” ภูรวิชตอบเสียงนุ่มทุ้ม แต่สายตาของเขาไม่ได
